#نحوه_برخورد_با_خطای_جنسی_شوهر
راهکارهای موثرودرمان واقعی منکرات جنسی شریک زندگی،
سؤال:
با توجه به این که اکثر استفاده کنندگان از سایت های مستهجن مردان هستند، و زنان از این امر احساس خوبی ندارند چگونه می توانند با این رفتار غیراخلاقی شوهر برخورد کنند؟
پاسخ
این سؤال از جمله سؤالاتی است که روان شناسان و کارشناسان دینی از خانم های رنجور بسیار زیادی می شنوند.
غالبا وقتی با کارشناس صحبت می کنند که واکنش منفی در برابر کنش منفی شوهر انجام داده اند و آب روابط و صمیمیت و حرمت ها، کدر و تیره شده است. جوانان فرصت های قبل از ازدواج را خیلی رایگان از دست می دهند و مهارت های لازم برای همسرداری و تحکیم روابط و آسیب زدایی یاد نمی گیرند. دختران قبل از ازدواج «باید» آموزش ببینید که چگونه می‌توانند از بروز این مشکلات پیشگیری کنند. و در صورت بروز مشکل به دور از نفرت و هیجان‌های منفی شدید، به گوهر وجودی و فطرت الهی شوهر «توجه مثبت غیرمشروط» داشته باشد با روش‌های شناختی، هیجانی و رفتاری علمی و دینی آن را درمان کند.
خانمی که از مشاهده تصاویر جنسی و روابط اینترنتی و تلفنی شوهرش با خانم های همکارش خودخوری می کند و چیزی نمی گوید ممکن است ابتدا با خودخوری کمی خود را آرام کند، ولی به تدریج این ناراحتی های انباشته شده برای او دردسر و کل زندگی ایجاد می کنند؛ سبب زخم معده، سردرد، پژمردگی و افسردگی، ضعف اعصاب و بدبینی، و پرخاشگری و برخورد غیرمنطقی هنگام تذکر دادن و…می شود. وقتی او لبریز از ناراحتی و خشم شد نمی تواند امر به معروف و نهی از منکر همدلانه با ظرافت های روان شناختی با توجه شرایط و مراتب آن داشته باشد. به همین دلیل، این خانم با تندی و خشونت گرفتار منکر می شود. در این هنگام شوهرش چون آبرویش رفته و حرمتی برای خود نمی بیند، به سیم آخر می زند و حتی کار زشتش را انکار نمی کند و در صدد دفاع از خودخواهی هایش بر می آید.
در برابر منکرات جنسی شریک زندگی، راه کارهای زیر ممکن است به طور گذرا مسکن باشند، ولی راهکارهای مؤثر و درمان واقعی نیستند:
«همراهی و همیاری با تأیید مستقیم و غیرمستقیم»،
«درون ریزی و خودخوری»،
«انتقام و مقابله به مثل»،
«تغافل و چشم پوشی»،
«آبرو ریزی»،
«پرخاشگریم،
«تهدید»،
«تظاهر» و
«تسلیم».
بهترین تدبیر
بهترین راهکار امر به معروف و نهی از منکر با توجه به ظرافت های آن(شرایط و مراتب) و کمک از مشاور خانواده و مشاور دینی است.
بنابراین، در این مواقع باید با آرامش به طور غیرمستقیم (با کتاب، کلی گویی، به در گفتن تا دیوار بشنود، سی دی آموزنده و…) زیان های این کار را برای او نمایان کند و حتی اجازه ندهد آبروی شوهرش نزد خودش هم برود. وقتی حرمت دیگری را بشکنیم و او احساس ارزشمندی نکند دیگر برایش فرقی نمی کند که شما به او چه نظری دارید و یا با ما در می افتد و یا توجیه می کند و یا منکر ضررها می شود و خود را روشنفکر معرفی می کند و دستورات اخلاقی را بی ارزش جلوه می دهد. وقتی حرمت دیگری شکسته شد خیلی سخت می شود ان را ترمیم کرد.
نباید از او اعتراف کشی کنیم که چه گناهی می کند.
در مشکل ندمیم
از کل شخصیت آن رفتار بد را کسر و کم کنیم. نه این که به کل شخصیت شوهر نمره منفی بدهیم برای آن رفتار زشت. اگر به خطای جنسی او فکر کنیم و روزانه این خطا را پیوسته در ذهن مرور کنیم. دو درصد خطای شوهر را بعد از چند روز 98 درصد خطا می بینیم و دو درصد نمره خوبی به کل شخصیت او می دهیم و او از چشم، قلب و ذهن ما می افتد و وجودمان سرشار از نفرت به او می شود. اینجاست که او نفرت را از چشمان، حالات گفتار، سکوت و رفتار و ظاهر ما می خواند و نفرت نفرت خواهد آورد و روز به روز از هم دور می شویم.
لازم است همسر نقاط قوت مادی، علمی، اجتماعی و معنوی او را آشکار سازد و «حرمت خود» و «احساس ارزشمندی» را در او زنده کند.
در مرحله بعد بدون خبر کردن دیگران خودش به او تذکر بدهد، ولی تلاش نکند که از او اقرار و اعتراف بگیرید و محکومش کند.
در مرحله سوم کمی تندتر بیان کند و اعلام کند که مرحله بعد مجبورم از خانواده و بعد از قانون کمک بگیریم. البته اگر قانون نتواند تو را تغییر دهد من خودم می توانم برای زندگی خودم برنامه داشته باشم.
پی نوشت:
محمدحسین قدیری، کتاب صدهزاران دام و دانه است ای خدا، سایت انجمن گفت و گوی دینی
