حاج قاسم!

سلام
تنها واژه ای که بر زبانمان می آید اینست : سردار شرمنده ایم .
شرمندهایم که اصلا نشناختیمت ، آنقدر که حالا بعد از شهادتت ، با دیدن سخنان زیبا و صبغه اللهی ات ، می گوییم : مگر می شود کسی در این روزگار اینچنین باشد :خستگی ناپذیر، مخلص ، متواضع و…
نمی دانم روی کدام خصوصیت تو بیشتر تمرکز کنم که «از هر آنچه خوبان دارند تو یکجا داشتی» .
کاش یکبار هم که میشد تو را ازنزدیک می دیدم اما شاید من هم مثل یک کودک فقط دوست داشته باشم با تو سلفی بگیرم و بس!

خیلی وقت بود زنگار قلبمان را گرفته بود و نیاز به خانه تکانی داشت و امسال بهار خیلی زود از راه رسید و دلهای غفلت زده مان را از خواب بیدار کرد.اما کاش هنوز خوب بودیم و تمام این ماجرا خواب بود  .
لبخندهایت ، عجیب آدم را تشنه دیدارت می کند.
آرامش عجیب و اخلاص در چهره ات موج می زند. آتش به جان ما زدی و رفتی.
سردار عزیز وطن !
آتش به جان همه ما زدی و غریبانه پرکشیدی
آنقدر غریبانه که وقتی همه ما خواب بودیم آسمانی شدی.
احمق های بزدل که از بس حرام در شکمشان ریخته اند و گوشت خوک تمام تار و پود وجودشان را گرفته و بی غیرتی شان را به اوج رسانده‌است فکر کردند اگر تو را اینگونه بکشند دیگر تمام است آنقدر نمی دانند کشتن تو یعنی شهادت و شهید زنده است مگر کربلا در کربلا ماند ؟
آری با شهادت تو راهت تازه شروع می شود راهی که پایانش حکومت امام زمان عج است.
راستی سردار عزیز چگونه معامله ای با خدا کرده بود که نحوه شهادتت دوباره کربلا را تداعی کرد .
 سردار خستگی‌ناپذیر! خسته نباشی از دنیا آسوده و فارغ شدی .

شهادت مبارکت باشد.

فقط شفاعت ما یادت نرود

دعایمان کن ، دعایمان کن که خیلی داغداریم.