#همسران_خوب? ابراز پشیمانی یا …

سؤال: وقتی خانمم از دستم ناراحت است با ابراز پشیمانی و یا درخواست بخشش کار را بدتر می کند، توصیه شما در این موارد چیست؟
پاسخ: اگر چنین اتفاقی افتاد، و شما واقعا مقصر بودید؛
1.از او عذر خواهی کنید. و سعی کنید رفتارهایی که واقعا صحیح نبوده و شما انجام داده اید و باعث شکستن دل او شده اید و به نوعی کینه از این قضیه دارد، باید قول بدهید که تکرار نکنید.( اما کینه و رفتار او نا مناسب بوده و نابجا بوده و حق باشماست، در این صورت بستگی دارد که روحیه خانمتون چه جوریه؟ در برخی از موارد از باب همراهی می توان از او معذرت خواهی کرد ولی در توضیح قضیه می توانید صحیح بودن رفتار خودتان را توضیح دهید و فکر نکند واقعا شما مقصر هستید)
2.اگر دلیلی داشتید توضیح دهید.( بهتر است در یک فرصت مناسب، این موضوع را با هم گفتگو و مورد بررسی قرار دهید)
3.البته در برخی از موارد خانم ها به خاطر اینکه مورد توجه و ناز و نوازش قرار بگیرند، از این کارها انجام میدهند.
4. به مهر و محبت خودتان ادامه دهید.
5. اگر جور نشد، باید صبور باشید، خانم ها وقتی ببینند که همسرشان به آن ها بیشتر توجه می کند و مورد مهر و محبت خود قرار می دهد؛ به مرور زمان حتما فراموش می کنند.( در حقیقت خیلی در مورد آن موضوع حساسیت نشان ندهید)
6. یک کادوی خوب هم در این شرایط می تواند کمک کند.



پی نوشت:
سایت انجمن گفت و گوی دینی/ انجمن مشاوره/ کارشناس: نشاط/1394.11.19

#داعش
مهریه عجیب زن اسپانیایی که به داعش پیوست

یک زن اسپانیایی که به گروه تروریستی داعش پیوسته و با یکی از خطرناک‌ترین عناصر این گروه ازدواج کرده بود، مهریه خود را اعلام کرد.

به نقل از پایگاه اینترنتی دیلی میل؛ یک زن اسپانیایی عضو داعش اعلام کرد مهریه اش برای ازدواج با یکی از خطرناکترین تروریست‌های این گروه فقط یک «کمربند انتحاری» بوده است.

این زن که به «آ. آ. ال» (حروف اول نامش) شناخته می‌شود در مارس 2014 از اسپانیا به سوریه سفر کرد و در آنجا با یک تروریست مراکشی به نام «محمد همدوش» ازدواج کرد و حدود 7 ماه پیش در مرز ترکیه و سوریه دستگیر شد. او در بازجویی‌های اولیه اذعان کرد مهریه اش برای ازدواج با این تروریست مراکشی یک کمربند انتحاری حاوی مواد منفجره بود.

مقامات ترکیه، این زن را در دسامبر سال 2016 به همراه یک زن اسپانیایی دیگر بازداشت کرده و به دولت اسپانیا تحویل دادند. هر دو زن با تروریست‌های مراکشی ازدواج کرده و به عضویت در گروه تروریستی داعش اعتراف کردند.

سخنگوی وزارت کشور اسپانیا امروز گفت: این دو زن پس از پیوستن به گروه تروریستی داعش تحت تعقیب بودند. آن‌ها حدود دو سال در گروه تروریستی داعش عضو بودند و در جنایات آن‌ها شرکت داشته‌اند. وحشیگری، عقاید افراطی و پیوستن داوطلبانه آن‌ها به داعش کافی است تا نام آن‌ها در لیست سیاه تهدیدکننده‌های امنیت ملی اسپانیا قرار بگیرد.

#میانجی_گری_امام صادق ع دراختلافات
میانجی گری

اسماعیل فرزند امام صادق مرد خوبی بود. با همسرش اختلافی بینشان درگرفت او را زد. همسر او به منزل پدرش رفت. اسماعیل بیمار شد. امام صادق به دیدن عروسش رفت. تا از دل او در آورد به گفت این بیماریش کفاره این است که تو را زده است. او را ببخش. بعد هدیه به او داد و از دلش در آورد.
مصور دوانقی امام را احضار کردند. امام با دوتن از یارانش به راه افتادند که نزد منصور بروند شب به محلی رسیدند دربان درها را بسته بود. یاران امام به او گفتند در را باز کن گفت نه دیر وقت است. به امام گفتند اجازه می دهید ایشان را بزنیم وارد شویم. امام فرمودند هرگز. امام پشت در نشستند و به تدریج با دربان گفتگو و همدلی کردند. دربان در باز کرد به به امام گفت بفرمایید داخل. امام به همراهانش گفت این طوری بهتر است یا آن گونه که شما گفتید؟



پی نوشت:
حجت الاسلام و المسلمین دکتر ناصر رفیعی، شب قدر، شب 21 رمضان، 1395

#لطیفه_های_مذهبی شوخ طبع بودن امام علی

ائمه شوخ طبع بودند ولی این شوخ طبعی آنها به جا و متعدل بود و سبب آزار دیگران و باز داشتن ایشان از حقیقت و وظایف نمی شد.
برخی برای توجیه شوخی های افراطی خود می گویند امام علی هم خیلی شوخ طبع بودند طوری که معاویه اشکال می کند که نمی دانم ایشان چه طوری با این همه شوخی که می کنند می تواند حکومت داری هم بکنند و مدیر سیاسی باشند.
این نوعی مغالطه و پدر سوخته بازی است: تخریب با لعاب تعریف.
در مورد علی بن ابی طالب(ع) نقل شده که وی شوخ طبع بود و همین شوخ طبعی نیز بهانه مخالفان او گشت تا حضرت را از گردونه خلافت کنار بزنند و چنین وانمود کنند که یک فرد خوش مشرب و شوخ طبع، نمی تواند رهبری مسلمین را عهده دار شود. اهل مزاح بودن و بذله گویی آن حضرت، حتی از زبان مخالفان او هم نقل شده است. عمروعاص، معاویه و عمر، سخنانی دارند که گویای این ویژگی در آن حضرت است. خود حضرت با شگفتی یاد می کند که عمروعاص در منطقه شام، چنین وانمود و تبلیغات می کند که فرزند ابوطالب، مزاح گر و بذله گو و بازیگر است!تا چهره ناخوشایندی از وی در اذهان شامیان ترسیم کند.
معاویه گفته است: خدا اباالحسن (علی بن ابیطالب) را رحمت کند، که خندان و گشاده رو و اهل فکاهی بود! او می خواست این را به عنوان نقطه ضعف حضرت قلمداد کند.
در حالی که امام علی پاسخ می دهند که یاد خدا و معاد ذهن و فکرم را به خود مشغول کرده است. ایشان می‌فرماید:
«مرا از پسر زانیه تعجب است، که به مردم شام وانمود مى‌ کند که در من شوخ طبعى است، و انسانى بازیگرم، شوخى مى ‌کنم و در بازى کردن کوشایم.
او به باطل سخن گفته، و با این‌گونه سخن مرتکب گناه شده. بدانید که بدترین گفتار دروغ است.
او در سخن راندن دروغ مى‌ گوید، و وعده مى‌ دهد و تخلف مى‌ کند؛ چون درخواست مى‌ کند اصرار مى‌ ورزد، و چون از او درخواست شود بخل مى ورزد،
به عهدش خیانت مى‌ کند و قطع رحم مى‌ نماید، و چون به میدان جنگ آید براى شعله ‌ور ساختن جنگ چه امر و نهى‌ ها مى‌ کند، البته پیش از بیرون آمدن شمشیرها از غلاف!!،
و چون جنگ آغاز شود بزرگ‌ترین حیله‌ اش براى نجات خود، نشان دادن عورتش به مردم است!
به خدا قسم، یاد مرگ مرا از بازى باز مى‌ دارد، و نسیان آخرت او را از گفتن حق مانع مى‌ شود. او با معاویه بیعت نکرد مگر به شرط بخشیده شدن مصر به او، و اخذ رشوه کمى براى دست برداشتن از دین .»[1]



پی نوشت:
شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، ترجمه، انصاریان، ص 168، خ 83، پیام آزادى، تهران، چاپ دوم، 1386ش.

#لطیفه_های_مذهبی شوخ طبع بودن امام علی

ائمه شوخ طبع بودند ولی این شوخ طبعی آنها به جا و متعدل بود و سبب آزار دیگران و باز داشتن ایشان از حقیقت و وظایف نمی شد.
برخی برای توجیه شوخی های افراطی خود می گویند امام علی هم خیلی شوخ طبع بودند طوری که معاویه اشکال می کند که نمی دانم ایشان چه طوری با این همه شوخی که می کنند می تواند حکومت داری هم بکنند و مدیر سیاسی باشند.
این نوعی مغالطه و پدر سوخته بازی است: تخریب با لعاب تعریف.
در مورد علی بن ابی طالب(ع) نقل شده که وی شوخ طبع بود و همین شوخ طبعی نیز بهانه مخالفان او گشت تا حضرت را از گردونه خلافت کنار بزنند و چنین وانمود کنند که یک فرد خوش مشرب و شوخ طبع، نمی تواند رهبری مسلمین را عهده دار شود. اهل مزاح بودن و بذله گویی آن حضرت، حتی از زبان مخالفان او هم نقل شده است. عمروعاص، معاویه و عمر، سخنانی دارند که گویای این ویژگی در آن حضرت است. خود حضرت با شگفتی یاد می کند که عمروعاص در منطقه شام، چنین وانمود و تبلیغات می کند که فرزند ابوطالب، مزاح گر و بذله گو و بازیگر است!تا چهره ناخوشایندی از وی در اذهان شامیان ترسیم کند.
معاویه گفته است: خدا اباالحسن (علی بن ابیطالب) را رحمت کند، که خندان و گشاده رو و اهل فکاهی بود! او می خواست این را به عنوان نقطه ضعف حضرت قلمداد کند.
در حالی که امام علی پاسخ می دهند که یاد خدا و معاد ذهن و فکرم را به خود مشغول کرده است. ایشان می‌فرماید:
«مرا از پسر زانیه تعجب است، که به مردم شام وانمود مى‌ کند که در من شوخ طبعى است، و انسانى بازیگرم، شوخى مى ‌کنم و در بازى کردن کوشایم.
او به باطل سخن گفته، و با این‌گونه سخن مرتکب گناه شده. بدانید که بدترین گفتار دروغ است.
او در سخن راندن دروغ مى‌ گوید، و وعده مى‌ دهد و تخلف مى‌ کند؛ چون درخواست مى‌ کند اصرار مى‌ ورزد، و چون از او درخواست شود بخل مى ورزد،
به عهدش خیانت مى‌ کند و قطع رحم مى‌ نماید، و چون به میدان جنگ آید براى شعله ‌ور ساختن جنگ چه امر و نهى‌ ها مى‌ کند، البته پیش از بیرون آمدن شمشیرها از غلاف!!،
و چون جنگ آغاز شود بزرگ‌ترین حیله‌ اش براى نجات خود، نشان دادن عورتش به مردم است!
به خدا قسم، یاد مرگ مرا از بازى باز مى‌ دارد، و نسیان آخرت او را از گفتن حق مانع مى‌ شود. او با معاویه بیعت نکرد مگر به شرط بخشیده شدن مصر به او، و اخذ رشوه کمى براى دست برداشتن از دین .»[1]



پی نوشت:
شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، ترجمه، انصاریان، ص 168، خ 83، پیام آزادى، تهران، چاپ دوم، 1386ش.