مخالفت با خویشاوند سالاری!
امام علی 51 نماینده و کارگزار در مناطق متعدد مملکت داشتند که در میان آنها چهره هایی از مهاجران، انصار، یمنی ها، نزاری ها، عراقی، حجازی و … به چشم میخورد.
اما در لیست کارگزاران امام علی، هیچ نامی از حسن، حسین، محمد حنفیه (فرزندان علی) عقیل(برادر علی) عبدالله بن جعفر(داماد علی) و سایر بستگان به چشم نمی¬خورد.
این در حالی است که در جنگ ها و موقعیت های خطرناک، امام علی و بستگانش همیشه پیشگام بودند.

نبی الله فضلعلی، نقش کارگزاران در تثبیت و تضعیف حکومت امیرالمومنین، ص 28

#حدیث_روز
قوم و خویش واقعی درکلام امام حسن (ع)

امام حسن مجتبی :
اَلقَریبُ مَن قَرَّبَتهُ المَوَدَّةُ وإن بَعُدَ نَسَبُهُ، والبَعیدُ مَن باعَدَتهُ المَوَدَّةُ وإن قَرُبَ نَسَبُهُ؛
خویشاوند، کسى است که دوستى، او را به آدمى نزدیک ساخته، گرچه نژاد (و تبار) او دور باشد ؛ و بیگانه کسى است که از دیدگاه دوستى دور است، هر چند تبار (و نژاد) او نزدیک باشد.(کنزالعمال ،ج 16، ص 122 )

#ازدواج_امام_علی_حضرت_زهرا
پیوند آسمانی
چندین نفر از اهالی مدینه، از جمله ابوبکر و عمر ، حضرت فاطمه را از رسول الله خواستگاری کرده بودند ولی همه پاسخ منفی شنیدند.
علی علیه السلام که برای خواستگاری دختر پیامبر به خانه ایشان رفته بود، خواسته اش را چنین بازگو کرد: «وقتی خردسال بودم مرا سرپرستی کردید. با غذای خود و به اخلاق و منش خود بزرگم کردید. نیکی و دل سوزی شما درباره من از پدر و مادرم بیشتر و بهتر بود. تربیت و هدایتم به دست شما بوده و شما ای رسول خدا ، ذخیره دنیا و آخرتم می باشید. ای رسول خدا! اکنون که بزرگ شده ام، می خواهم خانه و همسری داشته باشم تا در سایه انس با او، آرامش یابم. آمده ام تا دخترتان فاطمه را از شما خواستگاری کنم. آیا مرا می پذیرید؟»
حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند : «باید ببینم نظر فاطمه چیست ! »
حضرت محمد ماجرای خواستگاری را برای دخترش بازگو کرد و فرمود: «دختر عزیزم! تو علی را خوب می شناسی و به سابقه ایمان و خویشاوندی و فضیلت و پارسایی او آگاهی داری. من همیشه آرزو داشتم تو را خوشبخت کنم و به عقد کسی درآورم که بهترین مرد روی زمین است. آیا راضی هستی همسر علی باشی؟»
حضرت فاطمه خاموش ماند و چیزی نگفت. سکوتی از سر حیا !
پیامبر فرمود: «اللّه اکبر! فاطمه راضی است. سکوت او نشانه رضایت است».
حضرت محمد صلی الله علیه و آله از امام علی پرسید: «آیا برای این ازدواج اندوخته ای داری؟»
علی علیه السلام پاسخ داد: «شما از وضعیت من به خوبی آگاهید. تمام دارایی من شمشیر، زره و شتری است که با آن کشاورزی می کنم.»
پیامبر فرمود: «شمشیرت را برای جهاد در راه خدا نیاز داری؛ شتر را هم برای انجام کارهای روزمره و امرار معاش می خواهی؛ ولی این زره جنگی رابفروش و پولش را برایم بیاور.»
امام علی علیه السلام زره را به پانصد درهم فروخت و پول آن را به عنوان مهریه نزد پیامبر آورد.
پیامبر بر منبر مسجد نشست و در حضور شاهدان، خطبه عقد را در مسجد مدینه جاری فرمود. سپس برای عروس و داماد دعا کرد.
مدتی پس از این وصلت ، حضرت محمد به امام علی فرمود : «یا علی! گروهی از مردان قریش راجع به فاطمه ی زهرا مرا مورد عتاب قرار دادند و گفتند: ما خواستگار فاطمه بودیم و تو نپذیرفتی، اکنون او را به علی بن ابیطالب دادی.
من در پاسخ آنها گفتم: به خدا قسم، من فاطمه را از شما رد نکردم ، بلکه خداوند ، خواستگاری شما را از فاطمه نپذیرفت ؛ و خداوند، فاطمه را برای علی تزویج کرد؛ زیرا جبرئیل بر من نازل شد و گفت، خدای تعالی می فرماید: اگر من علی را خلق نمی کردم ، از حضرت آدم تا کنون، شوهری که شایسته ی فاطمه باشد در روی زمین نبود. »
اربلی، کشف الغمة، جلد 1، صفحه 50
علامه مجلسی، بحار الانوار، جلد 43، صفحه 94 و 440
ابن شهر آشوب، المناقب، جلد 3، صفحه 357
امینی، الغدیر ، جلد 3 ، صفحه 20