#اخلاق_و_تربیت تمیزی افراطی

«دور می بینی سراب و می دوی
عاشق آن بینش خود می شوی»
ما تمیزی و نظم و ترتیب را برای لذت زندگی نیاز داریم. برخی نظم شان برای کل خانواده نفس گیر است و لذت زندگی را از بین می برد. به بچه ها بگویید آن طور که راحتید زندگی کنید، اتاق بچه باید در وقت بازی بهم ریخته باشد. نظم افراطی زمینه ساز وسواس ما و فرزندان می شود. البته این به معنی این نیست که نظم و مسئولیت پذیری را نباید به آنها آموزش داد. از همان سال های 2- 3 سالگی باید نظم و مسئولیت پذیری متناسب سن آنها و با لطائف روان شناختی مانند بازی و قصه و…آموزش داده شود.
نکته تربیتی: گم شدن اشیا در خانه نشانه بی نظمی خانه است و این هم بد است. اگر جوراب کودک تان گم شد زود کمکش ندهید تا پیدا کند اجازه دهید خودش با لزوم نظم آشنا شود.
شعار این هشدار
پـیـامـبـر خـدا (ص) : خـداى تـعـالـى هم چنان که دوست ندارد معصیت شود، دوست دارد به رخصت هایش عمل شود.(1)



پی نوشت :
(1) نرم افزار جامع الاحادیث به نقل از نرم افزار اندروید و رایانه نیش ها و نوش ها،
سایت گفت و گوی دینی

#کلام_بزرگان
احادیث روان شناسی و اخلاقی در کلام امام علی علیه السلام

*َالنّاسُ کَالشَّجَرِ شَرابُهُ واحِدٌ وَثَمَرُهُ مُختَلِفٌ؛
مردم همانند درختان اند که آبشان یکى است و میوه هایشان گوناگون.
غررالحکم، ج2، ص136، ح 2097

اَلنّاسُ إلى أشکالِهِم أَمیَلُ؛
مردم به همانند خود، بیشتر تمایل دارند.
بحارالأنوار، ج78، ص92، ح100

اَلنّاسُ أعداءُ ماجَهِلوا؛
مردم، با آنچه نمى دانند دشمن اند.
نهج البلاغه، حکمت 438

إِنَّ لِلقُلوبِ شَهوَةً وَکَراهَةً وَإِقبالاً وَإِدبارً فَتوها مِن إِقبالِها وَشَهوَتِها، فَإِنَّ القَلبَ إِذا اُکرِهَ عَمِىَ؛
دلها را حالتِ خواستن و ناخواستن و روى آوردن و پشت کردن است. از راه خواسته ها و تمایلات سراغ قلبها بروید، چرا که اگر دل را به کارى مجبور کنند، کور مى شود.
نهج البلاغه، حکمت 193

مَن لَم یُحسِن ظَنَّهُ استَوحَشَ مِن کُلِّ أَحَدٍ؛
آن کس که گمان خود را نیکو نسازد (و بدبین باشد) از هر کسى وحشت مى کند.
غررالحکم، ج5، ص442، ح9084

یَکْتَسِبُ الصّادِقُ بِصِدْقِهِ ثَلاثا:حُسْنَ الثِّقَةِ بِهِ، وَالْمَحَبَّةَ لَهُ، وَالْمَهابَةَ عَنْهُ؛
راستگو با راستگویى خود، سه چیز را به دست مى آورد: اعتماد، محبت و شکوه (در دل ها).
غررالحکم، ج 6، ص 480، ح 11038

صِلَةُ الرَّحِمِ توجِبُ المَحَبَّةَ وَتَکبِتُ العَدُوَّ؛
صله رحم، محبّت آور است و دشمنى را از بین مى برد.
غررالحکم، ح 5852

اَلنُّصحُ یُثمِرُ المَحَبَّةَ؛
خیرخواهى محبت آور است.
غررالحکم، ج1، ص161، ح613

خَوافِى الخلاقِ تَکشِفُهَا المُعاشَرَةُ؛
خصلت ها و اخلاق پنهان را، معاشرت آشکار مى سازد.
غررالحکم، ج3، ص466، ح5099



سایت گفت و گوی دینی

#کلام_شهدامن زندگی را دوست دارم ولی نه آنقدر که آلوده اش شوم و خویشتن را گم و فراموش کنم شهید محمد ابراهیم همت

#یادی_از_شهدا ایکی دو شب می شد که توی تدارکات لشکر، بچه ها می دیدند که ظرف های شام را یکی شسته! نمی دانستند کار چه کسی است. تا اینکه یک شب، مچش را گرفتند؛ مهدی بود! گفت: من روز نمی رسم کمکتون کنم. ولی ظرف های شب با من. سردار شهید مهدی زین الدین
منبع : هفته نامه یالثارات الحسین علیه السلام، شماره 637
منبع کلام شهدا:سایت خادمین

#اخلاقی_تربیتیویژگی
10 اشتباه مخرب که هر مشاجره ای را بدتر می کند

تحقیقات نشان می دهد که داشتن ارتباط خوب روابط را ارتقاء می بخشد، همچنین صمیمیت، اعتماد و حمایت بین طرفین را نیز بیشتر می کند. عکس این مسئله نیز صادق است: ارتباط بد صمیمیت را از بین برده، عدم اعتماد و اطمینان ایجاد می کند و حتی موجب تحقیر و اهانت بین دو طرف می شود. در زیر به چند نمونه از رفتارها و الگوهای ارتباطی ضعیف، منفی و حتی مخرب اشاره می کنیم که هر دعوا و مرافعه ای را بدتر می کند.
1. اجتناب از دعوا به طور کل:
به جای صحبت کردن درمورد مشکلات در یک جو آرام و توام با احترام برخی افراد سعی می کنند هیچ چیز درمورد مشکلات و دلیل ناراحتی خود به طرف مقابل نگویند و بعد آن را یکباره به صورت عصبانیتی وحشتناک بیرون می دهند. این به نظر راهی کم استرس تر می آید-که بخواهید به طور کل از بحث و مشاجره دوری کنید—اما معمولاً استرس بیشتری برای هر دو طرف ایجاد می کند چون با آن انفجار عصبانیت، تنش، خشم و مشاجره بیشتری بین دو نفر ایجاد خواهد شد. پس بهتر این است که به راحتی و با آرامش خاطر درمورد مشکلات خود با هم بحث کنید.
2. حالت دفاعی گرفتن:
بعضی ها به جای اینکه گله و شکایت های طرف مقابل را با دیدی منتقدانه و با میل شخصی مورد توجه قرار دهند و نقطه نظرات او را درک کنند، سعی می کنند هرگونه اشتباه و خطای خود را انکار کنند و به هیچ طریق زیر بار نمی روند که ممکن است خودشان موجب بروز مشکل شده باشند. شاید به نظر برسد که انکار مسئولیت استرس را در کوتاه زمان کمتر می کند اما در طولانی مدت موجب بروز مشکلات بسیاری خواهد شد.
3. تعمیم افراطی
بعضی ها وقتی اتفاقی می افتد که چندان به مذاقشان خوش نیست با عمومیت دادن آن مشکل را بیرون می دهند. هیچوقت جملات خود را با “تو همیشه….” یا “تو هیچوقت…” مثل “تو همیشه دیر میای خونه” یا “تو هیچوقت کارایی که من دوست دارم را انجام نمیدی” شروع نکنید. کمی مکث کنید، فکر کنید و ببینید آیا این جمله ها واقعاً صحت دارد. همچنین هیچوقت با پیش کشیدن مشکلات قدیمی سعی نکنید که مشاجره را بدتر کنید.
4. حق داشتن
اگر بخواهید فکر کنید که برای هر کاری روش “درست” و روش “غلط” وجود دارد، و روش شما همیشه “درست” است، رابطه تان خراب خواهد شد. هرگز نخواهید که طرفتان هم مثل شما به قضایا نگاه کند و اگر دیدگاه آنها متفاوت بود، جنگ و جدال راه نیندازید. همیشه به دنبال مصالحه باشید و یادتان باشد که هیچوقت یک روش “درست” یا “غلط” محض وجود ندارد و ممکن است هر دو نقطه نظر کاملاً صحیح باشند.
5. روانکاوی
بعضی ها به جای اینکه درمورد افکار و احساسات طرف مقابلشان سوال کنند، فکر می کنند که می دانند که طرفشان به چه چیز فکر میکند یا درمورد یک مسئله خاص چه احساسی دارد و معمولاً هم این تفسیرها منفی است. مثلاً وقتی طرفشان دیر سر قرار می آیند، پیش خودشان فکر می کنند که برای او اهمیت ندارند. این کار دشمنی و سوءتفاهم بین دو طرف ایجاد می کند.
6. گوش ندادن
بعضی افراد حرف به جای اینکه خوب به حرفهای طرف مقابلشان گوش کنند و حرفهای او را درک کنند، موقعی که طرفشان مشغول صحبت کردن است، حرف او را قطع می کنند، چشمانشان را اینطرف و آنطرف می گردانند یا به آنچه خودشان می خواهند در جواب بگویند فکر می کنند. اینکار باعث می شود نتوانید به خوبی از نقطه نظرات طرف مقابلتان مطلع شوید. هیچوقت اهمیت گوش دادن به حرفهای همدیگر را دست کم نگیرید.
7. تقصیر را گردن دیگری انداختن
بعضی افراد با انتقاد از طرف مقابل و مقصر دانستن او برای موقعیت حاضر با مشکل برخورد می کنند. هیچوقت ضعف های خود را قبول نمی کنند و به هر قیمتی که شده دربرابر آن ایستادگی می کنند چون فکر می کنند با قبول ضعف هایشان از اعتبارشان کم می شود. به جای این رفتارها باید سعی کنید هر دعوا و مشاجره را فرصتی بدانید برای بررسی منتقدانه وضعیت، ارزیابی نیازهای هر دو طرف و رسیدن به یک راه حل که به هر دو کمک کند.
8. سعی در برنده شدن در دعوا
هدف از بحث بین دو نفر باید درک متقابل و رسیدن به توافق نظر یا راه حل باشد که نیازهای هر دو طرف در آن ملاحظه شود. اگر سعی دارید نشان دهید که طرف مقابلتان چه اشتباهاتی انجام داده است، احساسات او را دست کم بگیرید و محکم روی نظر خودتان بایستید، بدانید که مسیر اشتباهی را انتخاب کرده اید.
9. حمله های شخصیتی
گاهی اوقات برخی افراد هر عمل منفی ازطرف مقابل را جدی گرفته و آن را نقص شخصیتی او قلمداد می کنند. مثلاً وقتی شوهری جوراب خود را این طرف و آنطرف خانه می اندازد، زن آن را یک اشکال شخصیتی در او قلمداد کرده و برچسب تنبل بودن و بی ملاحظه بودن را به او می چسباند. این روش در هر دو طرف درک و احساس نادرست ایجاد می کند. یادتان باشد که درهر شرایطی برای شخصیت طرف مقابلتان احترام قائل باشید حتی اگر رفتاری از او را دوست نداشته باشید.
10. توپ را به زمین مقابل شوت کردن
وقتی یک طرف می خواهد درمورد مشکلی در رابطه صحبت کند، طرف مقابل حالت دفاعی به خود می گیرد و از صحبت کردن یا حرف زدن با او طفره می رود. این نوعی بی احترامی به فرد مقابل است و در برخی موقعیت های خاص، حتی اهانت آمیز است و موجب شدت گرفتن مشکل هم می شود. اینکار نه تنها هیچ مشکلی را حل نمی کند، بلکه موجب جریحه دار کردن احساسات طرف مقابل و خراب شدن رابطه هم می شود. پس بهتر است که با احترام و علاقه به حرفهای طرف مقابل خود گوش کنید.



پی نوشت:
سایت مردمان

حاصل خرد، تجربه و عبرت

امام عسکری(ع) :
لِلقُلوبِ خَواطِرُ مِنَ الهَوى، والعُقولُ تَزجُرُ وتنهى، وفی التَّجارِبِ عِلمٌ مُستأنَفٌ، والاعتِبار یُفیدُک الرَّشادَ؛
دلها هوس‌هایى زودگذر دارند و خردها بازدارندگى، و در تجربه‌ها دانشى نوست و عبرت‌گیرى، تو را ره مى-نماید.(الکافی، ج 8 ،ص 22 )