#تولیدی #به_قلم_خودم
سختی دنیا،راحتی آخرت
پنجشنبه است وباز یاداوری خاطراتش دلم را به 10سال قبل می برد.
تکیه کلامش این بود:سختی دنیا ،راحتی آخرت
هرکاری ،برای هرکسی از دستش برمی امد دریغ نمیکرد و وقتی از او میخواستی که کمی هم به فکر خودش باشد می گفت” مادر جان ،این تن بالاخره روزی زیر خاک می شود وخوراک مار ومور است “
آن موقع کوچکتر بودم و منظورش را نمی فهمیدم ولی الان خوب می فهمم که انسان تا زنده است خودش برای خودش باید خدا بیامرزی بجا بگذارد .هنوز که هنوز است یاداوری حتی تکیه کلامهایش با خدابیامرزی همراه است چه برسد به خوبی ها وزحمت هایی که خودش با دست خودش برای اهل محل به یادگاری گذاشت.
خوش بحال قدیمیها بدون هیچ کلاس درس ومشقی ، معنی دنیا وزندگی در دنیا را خوب فهمیده بودند .
بقول مادر بزرگ” ما مثل شماها سیاهی(منطور درس) نخوانده ایم ولی از بزرگترهایمان یاد گرفته ایم که همیشه میگفتند:سختی دنیا،راحتی اخرت”
برای شادی روحش ،صلوات
اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم

#اولین_روزه_من ?
خاطره اولین سال روزه داری من ?
ماه مبارک رمضان بود ومن کلاس سوم بودم . نمیتوانستم طاقت بیاورم ازشدت گرسنگی ، یک سیب برداشتم و رفتم زیرزمین باعجله و تند تند داشتم سیب می خوردم که برادرم که چندسال ازمن بزرگتربود ازپله های زیرزمین یهوسروکلش پیداشد وگفت: واقعاکه! توچرا روزه می خوری؟منم گفتم: ای وای ، خدایا یادم رفته که روزه بودم.
برادرم گفت:این همه جا .پس چرااومدی زیرزمین سیب می خوری؟خیلی زرنگی اومدی زیرزمین که بگی یادت رفته روزه داری؟؟
من خیلی خجالت کشیدم و اصلا هیچ جوابی نداشتم بدم .سرمو انداختم پایین وخیلی بهم برخورد.
اونجابودکه فهمیدم روزه خواررا اگر هیچ کس نبیندخدا می بیند.