#کوچولو_های_معتاد
کوچولوهای معتاد…کودک و تلویزیون…
شناسایی معتادان
اگر کودکتان را از تماشای تلویزیون بازداشتید و با واکنش‌های منفی و رفتارهای پرخاشگرانه، اضطراب، افسردگی و ناتوانی در کنار آمدن با اوقات بیکاری‌اش روبه‌رو شدید؛ اگر فرزندتان زمان زیادی را برای تماشای تلویزیون صرف می‌کند؛ اگر برنامه جذابی برای تماشا وجود ندارد، ولی او هم‌چنان پای تلویزیون لم داده؛ اگر با تماشای تلویزیون احساس آرامش موقتی می‌کند و با خاموش شدنش این احساس از میان می‌رود، ما با اطمینان خاطر و بدون هیچ ملاحظه‌ای به شما می‌گوییم: آقا یا خانم محترم کودک شما معتاد است!
امان از دوست بد و ذغال خوب!
این جعبه کوچک برقی چه چیزی توی آن کلاه سحرانگیزش پنهان کرده که کودک ما این‌طور مفتونش شده و فریب‌هایش را باور می‌کند؟ چرا کودکان ما به تلویزیون معتاد می‌شوند؟
اصلاً عیب کار ما در کجاست؟
جذابیت: رنگ‌های دلربا، تصاویر زیبای پر کشش، هیجان بالا، داستان‌پردازی، رویاسازی و ده‌ها تکنیک دیگر دور هم نشسته‌اند تا چیزی به اسم جاذبه بسازنند.
عدم برنامه‌ریزی برای فعالیت‌های کودک: وقتی برای اوقات فراغت فرزند خود برنامه‌ای نداریم یا او را به‌سمت فعالیت‌های مفید مثل ورزش کردن، تفریح یا مطالعه راه‌نمایی نمی‌کنیم، چه چیزی جایگزین می‌شود؟
تنهایی کودک: وقتی کودک مدت‌ها با تنهایی، تنها باشد، از دوستان خوب و والدینی هم که او را از توجه و محبت سرشار کنند، خبری نباشد، چه اتفاقی می‌افتد؟
الگوی خانوادگی: در خانه‌ای که تلویزیون به یکی از اعضای پرکار ولی بی‌هدف آن تبدیل شده، همیشه روشن است و اصلاً مهم نیست که چه برنامه‌ای دارد، ناخواسته زمینه ابتلای کودک فراهم شده است.
محیط: اگر فضای خانه و دوستان، محیط دفع و طرد کودک باشد، او به تلویزیون پناه می‌برد. تماشای زیاد این وسیله، گاهی نشان‌دهنده ناآرامی خانوادگی است. اگر کودک در محیط خانواده و خارج از آن، روابط مناسب، صحیح و لذت‌بخشی با پدر و مادر و هم‌سالان خود نداشته باشد، ناگزیر به‌سوی دنیای شیرین تلویزیون عقب‌نشینی می‌کند.
رسول گرامی اسلام (ص) می‌فرمود «کودکان را دوست بدارید و نسبت به آنان رئوف و مهربان باشید.» هم‌چنین روش حضرت در خانواده این بود که همه روزه صبح دست محبت بر سر فرزندان خود می‌کشید.
هادی عبدلی، مجله خانه خوبان ، شماره 57، کانال خانه خوبان
