#اعتکاف
اعتکاف واحکام آن

#حدیث_روز
دوراندیش باش

از آثار دوراندیشی

امام علی
التَّدْبیرُ قَبلَ العَملِ یُؤْمِنُکَ مِن النَّدَمِ
عاقبت اندیشى پیش از انجام دادن کار، تو را از پشیمانى باز مى دارد(عیون أخبار الرضا (ع)،ج 2 ،ص 54 )

#حدیث_روز_کاربردی
مواظبت از خود در برابر حسادت مردم
آیه شماره ٦٧ از سوره مبارکه یوسف
وَقَالَ یَابَنِیَّ لَا تَدۡخُلُواْ مِنۢ بَابٖ وَٰحِدٖ وَٱدۡخُلُواْ مِنۡ أَبۡوَٰبٖ مُّتَفَرِّقَةٖۖ وَمَآ أُغۡنِی عَنکُم مِّنَ ٱللَّهِ مِن شَیۡءٍۖ إِنِ ٱلۡحُکۡمُ إِلَّا لِلَّهِۖ عَلَیۡهِ تَوَکَّلۡتُۖ وَعَلَیۡهِ فَلۡیَتَوَکَّلِ ٱلۡمُتَوَکِّلُونَ
و (یعقوب) گفت: اى پسران من (چون به مصر رسیدید همه) از یک دروازه (به شهر) وارد نشوید (تا توجه مردم به شما جلب نشود) بلکه از دروازه‏ هاى مختلف وارد شوید و (بدانید من با این سفارش) نمى‏توانم چیزى از (مقدرات) خدا را از شما دور کنم. فرمان جز براى خدا نیست، تنها بر او توکل مى‏کنم و همه توکل‏ کنندگان (نیز) باید بر او توکل نمایند.
1-جلو حساسیّت‏ها، سوءظن‏ها و چشم‏زخم‏ها را بگیرید، ورود گروهى جوان به منطقه‏ى بیگانه، عامل سوءظن و سعایت است. «لاتدخلوا من باب واحد»
2-براى رسیدن به مقصود بایستى راههاى مختلف را پیمود. «و ادخلوا من ابواب متفرّقه»*
3-هم احتیاط و محاسبه لازم است؛ «لاتدخلوا…» و هم توکل به خداوند ضرورى است. «علیه توکّلت »

#روز_پدر
#اخلاقی_تربیتی نامه ای به فرزندم
نامه امام علی(ع) به فرزندش امام حسن مجتبی(ع)،[1] دریایی از معارف و آموزه‌های دینی و اخلاقی است. این نامه در حقیقت منشوری از بهترین دستور العمل‌های اعتقادی و اخلاقی است، برای تمام کسانی که دل در گرو اخلاق و معنویات دارند. امام علی(ع) در این نامه، علاوه بر بیان توحید، عظمت پروردگار، صفات الهی، هدف آفرینش، معاد و…، مهم‌ترین نیازهای زندگی مادی و معنوی انسان را مطرح می‌کند. در این مجال اندک پرداختن به تمام موضوعات مطرح شده در این نامه میسر نیست؛ از این‌رو برخی از سر فصل‌های مهم آن‌را بیان‌ می‌کنیم و مشروح آن‌را باید در شرح‌های نهج البلاغه جست‌وجو کرد.
1. خودسازى با یاد خدا:
2. توجه به حوادث روزگار:
3. ضرورت یاد مرگ:
4. امر به معروف و نهی از منکر:
5. توکل به خدا:
6. تحمل سختی‌ها برای رسیدن به حق:
7. صبر و استقامت:
8. تلاش در راه کسب کمالات نفسانی جاودان:
9. ضرورت بخشش مال و صدقه دادن:
10. از حرص و آز برحذر بودن:
11. کظم غیظ:
12. شتاب در تربیت فرزند:
13. روش تربیت فرزند:
14. مطالعه تاریخ و عبرت گیری:
15. توجه به معنویّات:
16. آخرت گرایى:
17. معیارهاى روابط اجتماعى:
18. تلاش در جمع آورى زاد و توشه:
19. توبه:
20. توجه به دعا
21. شناخت دنیا پرستان
22. واقع نگرى در زندگى
23. حقوق دوستان: مهربانی، آسانگیری، بخشندگی، عذرپذیری، دوستی در نهان و آشکار و..)
24. ارزش‌هاى اخلاقى:[2]
25. تمسک به ریسمان الهی:
26. توجه به خویشاوندان:[3]



پی نوشت:
[1]. البته، ابن میثم بحرانی از جعفر ابن بابویه نقل می‌کند که این نامه خطاب به محمد بن حنفیه است.
[2]پسرم بدان‌که روزى دو قسم است؛ یکى آن‌که تو آن‌را مى‌ جویى، و دیگر آن‌که او تو را مى‌ جوید، و اگر تو به سوى آن نروى، خود به سوى تو خواهد آمد، چه زشت است فروتنى به هنگام نیاز، و ستم‌کارى به هنگام بى‌ نیازى؛ همانا سهم تو از دنیا آن اندازه خواهد بود که با آن سراى آخرت را اصلاح کنى، اگر براى چیزى که از دست دادى ناراحت ن‌ شوى. از سخنان بى‌ارزش و خنده آور بپرهیز، اگر چه آن‌را از دیگرى نقل کرده باشى.
[3]. برای آشنایی بیشتر با مسائل و موضوعات مطرح شده در نامه 31 امام علی(ع) می‌توانید به شرح‌های نهج البلاغه؛ مانند شرح نهج البلاغه ابن میثم بحرانی، ترجمه، عطایی، محمد رضا، روحانی، حبیب، ج 7، ص 208- 312، مراجعه نمایید
سایت اسلام کوئیست.

#اخلاقی♤تربیتی
اسلام دین شادی

یک چیز بگویم که دل افراد غیرمذهبی آب شود. اسلام دین نشاط و شادابی است و با غم و حزن که سبب رکود شود مخالف است. اگر گریه و عزاداری بر شهدا به خصوص سالار شهیدان امام حسین (ع) را جایز می داند، به این دلیل است که در دل آن حرکت و پویایی است، نه افسردگی.
امام صادق (ع) فرمود: «در شادی ما شاد باشید و در حزن ما اندوهگین [1] ». امام در همین حدیث هم ابتدا شاد بودن را مطرح کردند. یعنی اصل بر بانشاط و شاد بودن است. دایره عوامل و اسباب نشاط و تفریح و شوخی بی نهایت است و فقط از بین آن‌ها قسم حرام را رد کرده است.
بوستان خنده و شوخی حلال، بسیار شادی زا و بزرگ است شوخی پنج فاز دارد:
1-متعالی: شوخی حکیمانه که در آن نیت الهی وجود دارد، حقی گفته شود و باطلی رد شود و یا از مظلومی دفاع شود و ظالمی را تباه کند.
2-مفید: حلال است و برای کسب نشاط و با نیت الهی است.
3- مباح: دروغ گفتن به شوخی به گونه‌ای که دیگران بدانند شوخی است.
4- مکروه: خنثا است و حلال. نه حرام نه مستحب و نه مکروه.
5- مبتذل: حرام است مثل شوخی برای مسخره کردن یا تحقیر و اذیت کردن یک فرد یا یک قوم. شوخی با نامحرم با ترس افتادن در گناه و به قصد لذت جنسی.[2]
تذکر: دایره لذت های حلال (فکری، تجسمی وخیالی، رفتاری، اجتماعی، خوراکی، نوشتاری،دیداری، و..) خیلی وسیع است. شوخ طبعی و طنز گفتاری و نوشتاری و تصویری و رفتاری حلال یکی از آنهاست.



پی نوشت :
1. خصال، ج2.
2. محمدحسین قدیری، ‌آیین شوخی و قوانین خوشی، کتابخانه سایت اسک دین،