شعر زیبای طعم صلوات
#شعر_کودکانه_دینی_اسلامی
#طعم_صلوات

#عشق_یعنی_رهبرم_سیدعلی ❤
عشق یعنی یک خمینی سادگی
عشق یعنی با علی دلدادگی
عشق یعنی دست تو پرپر شده
عشق یعنی یک علی رهبر شده
برای سلامتی رهبر عزیزم: اللهم صل علی محمد و آل محمد وعجل فرجهم

#مسابقه_یک_عکس_یک_نگاه

آرامش با کتاب

امام علی (علیه السلام): مَن تَسَلّی بِالکُتبُ لَم تَفُتهُ سَلوَةٌ(*):کسی که با کتاب آرامش یابد، هیچ آرامشی را از دست نداده است.*
*غررالحکم و دررالکلم، ح 8126.

#تولیدی

در یمنی پیش منی!
هر چه بزرگتر میشوم ، خودم را به مرگ نزدیکتر میبینم . تمام ترسم اینست که امسال آخرین سال زندگی ام باشد و حسرت دیدار کربلا را با خود به گور ببرم .
ثواب زیارتش آنقدر زیاد است که جامانده ای مثل من فقط باید حسرت بخورد!
با خودم خلوت می کنم و برای آرام شدنم و دلداری دادن به خودم می گویم : مهم دل آدم است ، در یمنی پیش منی !
باید در هر مرحله و هر روز از زندگی کاری بکنی و قدمی برداری که خداوند و ائمه راضی باشند ، آنوقت می توان گفت رنگ و بویی از اویس داری ، چرا که اویس مردی بود که هرگز پیامبر خدا را ندید ولی بارها پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله به دیدار اویس اظهار اشتیاق می کرد و می فرمود: «هر کس او را ببیند، سلام مرا به او برساند». ایشان گاه رو به جانب یمن می کرد و می گفت: «من نسیم خدایی را از سوی یمن می بویم»(1). سلمان فارسی پرسید: ای رسول خدا، این شخصی که بوی خوش او را از یمن می بویی، کیست؟ پیامبر فرمود: «در یمن شخصی است به نام اویس قرنی که در روز قیامت محشور می شود و جمعیت بسیاری را به تعداد افراد و قبیله پرجمعیتِ ربیعه و مُضرّ، شفاعت می کند».
ماجرای سفر اویس برای دیدار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از این قرار بود که :
مادر اویس، پیرزنی ناتوان، بیمار و نابینا بود. اویس به حکم فطرت و هم چنین فرمایش پیامبر صلی الله علیه و آله به نیکی و مهربانی با والدین، مراقب مادر بود. هنگامی که شوق دیدار پیامبر نور و رحمت، سرتاسر وجودش را فراگرفته بود، بر خویش واجب دانست با اجازه مادر،برای دیدار پیامبر به مدینه سفر کند. مادر که کسی جز اویس نداشت و نیازمند پرستاری بود، گفت: اگر پیامبر در مدینه نبود، توقف نکن و زود بازگرد.

اویس با شور و شوق دیدار پیامبر به مدینه سفر کرد. وقتی به مدینه رسید، با خبر شد که پیامبر به سفر رفته است. او که می دانست پیامبر راضی نیست برای دیدارش به مادری بی احترامی شود، آخرین نگاه را به خانه گلین پیامبر دوخت و با سختی از شهر پیامبر خارج شد. هنگامی که پیامبر به مدینه بازگشت، به او عرض کردند: شتر چرانی از یمن به نام اویس به این جا آمد و به شما سلام رسانید و بازگشت. پیامبر فرمود: «آری، این نور اویس است که در خانه ما هدیه گذاشته و خود رفته است».
(1):شیخ مفیدفغ الارشاد، ج 1، ص 316

#تولیدی #به_قلم_خودم
#مقتل_خوانی
ابک علی الحسین(ع)
در نوحه‌ای از مداحی‌های معروف امسال یکی از اسم‌هایی که زیاد شنیده می‌شود اسم ریان بن شبیب است. شاید برای شما هم جالب باشد تا بدانید ریان که بود و شهرتش برای چه بود؟

ریان بن شبیب را جزو تاریخ نگاران و محدثان معتبر پیروان مذهب شیعه می‌دانند. کسی که بخش قابل توجهی از مقتل ها و روضه‌های مربوط به کربلا و قیام عاشورا را روی کاغذ آورده است.
مشهورترین روایت ریان، روایت معروف وی از امام رضا(ع) درباره ماه محرم و واقعه عاشورا و فضل و ثوابِ گریه و عزاداری برای امام حسین(ع) است.

ریان ابن شبیب روایت کرده که من روز اول محرم خدمت حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام رسیدم. حضرت فرمودند : ای پسر شبیب آیا امروز را روزه گرفته ای؟ عرض کردم نه یابن رسول الله ! فرمودند : امروز روزی است که زکریا پروردگارش را خواند و گفت: پروردگارا فرزندی پاک به من مرحمت بفرما، همانا تو دعای بندگان را می شنوی .حق تعالی دعای او را مستجاب فرمود، در حالی که حضرت زکریا در محراب بود به ملائکه فرمود: او را ندا کردند گفتند خدا بشارت می دهد تو را به یحیی، پس هر که امروز را روزه بدارد و سپس دعا کند دعای او مستجاب می گردد چنان که دعای زکریا (علیه السلام) مستجاب گردید.
سپس حضرت فرمودند:
ای پسرشبیب! محرم ماهی بود که اهل جاهلیت در زمان گذشته ظلم و قتال را در این ماه حرام می دانستند برای احترام این ماه ، (نام این ماه محرم الحرام است. ) پس این امت حرمت این ماه را نشناختند، حرمت پیامبر خدا را ندانستند ، در این ماه با ذریه پیامبر قتال کردند و زنان ایشان را اسیر نمودند و اموالشان را به غارت بردند پس خدا این ها را هرگز نیامرزد.

بعد فرمودند: «یا رَیان اِن کُنتَ باکیاً فَابکِ عَلَی الحُسَین…» (ای ریان بن شبیب اگر گریه می‌کنی پس بر حسین گریه کن…)
گریه کن که او را مانند گوسفندی ذبح کردند و او را با هجده نفر از اهل بیت او شهید نمودند که هیچ یک از آن ها در روی زمین شبیه و مانندی نداشتند

سپس حضرت فرمودند:

به تحقیق گریستند برای شهادت حسین (علیه السلام) آسمان های هفتگانه و زمین ها. به تحقیق چهار هزار ملک برای نصرت و یاری امام حسین (علیه السلام) اجازه خواستند به زمین بیایند، آمدند وقتی رسیدند امر شهادت تمام شده بود . این چهار هزار ملک مأموریت پیدا کردند در کنار قبر آن حضرت باشند، شب و روز پیوسته با موی ژولیده، گرد آلود و غبار گرفته مشغول عزاداری هستند تا ظهور حضرت مهدی «عجل الله » و تا وقتی که حضرت ظهور کنند . پس این چهار هزار ملک از یاوران حضرت مهدی (علیه السلام) هستند و در وقتی که مشغول جنگ هستند شعارشان « یا لثارات الحسین (علیه السلام) » است، یعنی ما خون خواهی ابی عبدالله را می کنیم.
بعد حضرت رضا (علیه السلام) فرمودند :
ای پسر شبیب ! خبر داد مرا پدرم از پدرش، از جدش که چون جدم حسین (علیه السلام) را شهید کردند از آسمان خون و خاک سرخ بارید.
ای پسر شبیب ! اگر گریه می کنی بر حسین (علیه السلام) گریه کن که تا آب دیده بر روی صورت تو جاری شود خدای متعال تمام گناهان صغیره و کبیره تو را می آمرزد . خواه اندک باشد یا بسیار.
ای پسر شبیب ! اگر می خواهی خدا را ملاقات کنی در حالی که هیچ گناهی برای تو نباشد پس امام حسین (علیه السلام) را زیارت کن.

ای پسر شبیب ! اگر می خواهی در غرفه عالیه بهشت ساکن شوی ، با رسول خدا و ائمه طاهرین (علیه السلام) باشی ، پس قاتلان حسین (علیه السلام) را لعنت کن .
ای پسر شبیب ! اگر می خواهی مثل ثواب شهدای کربلا را داشته باشی، هر گاه که مصیبت آن حضرت را یاد می کنی بگو « یا لیتنی کنت معکم فافوز فوزا عظیما » یعنی ای کاش من با شما می بودم و به فوز عظیم نائل می شدم.

حضرت رضا (علیه السلام) می فرمایند :
ای پسر شبیب ! اگر می خواهی با ما باشی در درجات عالیه بهشت، برای اندوه ما اندوهناک و برای شادی ما شاد باش . و علیک بولایتنا. بر تو باد بر ولایت و محبت ما. اگر شخص سنگی را دوست داشته باشد خدای تعالی او را در قیامت با همان سنگ محشور می کند.

منبع: «بحارالأنوار ج 44ص 285-عیون أخبارالرضا(ع)، ج1 ص