#تولیدی

در یمنی پیش منی!
هر چه بزرگتر میشوم ، خودم را به مرگ نزدیکتر میبینم . تمام ترسم اینست که امسال آخرین سال زندگی ام باشد و حسرت دیدار کربلا را با خود به گور ببرم .
ثواب زیارتش آنقدر زیاد است که جامانده ای مثل من فقط باید حسرت بخورد!
با خودم خلوت می کنم و برای آرام شدنم و دلداری دادن به خودم می گویم : مهم دل آدم است ، در یمنی پیش منی !
باید در هر مرحله و هر روز از زندگی کاری بکنی و قدمی برداری که خداوند و ائمه راضی باشند ، آنوقت می توان گفت رنگ و بویی از اویس داری ، چرا که اویس مردی بود که هرگز پیامبر خدا را ندید ولی بارها پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله به دیدار اویس اظهار اشتیاق می کرد و می فرمود: «هر کس او را ببیند، سلام مرا به او برساند». ایشان گاه رو به جانب یمن می کرد و می گفت: «من نسیم خدایی را از سوی یمن می بویم»(1). سلمان فارسی پرسید: ای رسول خدا، این شخصی که بوی خوش او را از یمن می بویی، کیست؟ پیامبر فرمود: «در یمن شخصی است به نام اویس قرنی که در روز قیامت محشور می شود و جمعیت بسیاری را به تعداد افراد و قبیله پرجمعیتِ ربیعه و مُضرّ، شفاعت می کند».
ماجرای سفر اویس برای دیدار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از این قرار بود که :
مادر اویس، پیرزنی ناتوان، بیمار و نابینا بود. اویس به حکم فطرت و هم چنین فرمایش پیامبر صلی الله علیه و آله به نیکی و مهربانی با والدین، مراقب مادر بود. هنگامی که شوق دیدار پیامبر نور و رحمت، سرتاسر وجودش را فراگرفته بود، بر خویش واجب دانست با اجازه مادر،برای دیدار پیامبر به مدینه سفر کند. مادر که کسی جز اویس نداشت و نیازمند پرستاری بود، گفت: اگر پیامبر در مدینه نبود، توقف نکن و زود بازگرد.

اویس با شور و شوق دیدار پیامبر به مدینه سفر کرد. وقتی به مدینه رسید، با خبر شد که پیامبر به سفر رفته است. او که می دانست پیامبر راضی نیست برای دیدارش به مادری بی احترامی شود، آخرین نگاه را به خانه گلین پیامبر دوخت و با سختی از شهر پیامبر خارج شد. هنگامی که پیامبر به مدینه بازگشت، به او عرض کردند: شتر چرانی از یمن به نام اویس به این جا آمد و به شما سلام رسانید و بازگشت. پیامبر فرمود: «آری، این نور اویس است که در خانه ما هدیه گذاشته و خود رفته است».
(1):شیخ مفیدفغ الارشاد، ج 1، ص 316