#اخلاقی_تربیتیویژگی
به دنبال سراب یا آب؟
همه انسان‌ها تشنه کمال هستند ولی بعضی‌ها به دنبال سراب می‌روند، وقتی کسی دنبال سراب برود هم آب به دست نمی‌آورد و هم توان برگشتن را از دست می‌دهد و در نتیجه تلف می‌شود. راه نجات از پوچی‌و یأس این نیست که زندگی را به طور عادی بگذرانیم. اگر انسان بخواهد پوچی و اضطرابش کم شود باید بداند که دل او، خدا می‌خواهد و باید به دنبال خدا برود. مولوی می‌گوید: ای آدم‌ها! اگر آب می‌خواهید، آب درون کوزه است، چرا محو گُلِ روی کوزه شده‌اید؟! چرا همین طور قربان ظاهر زیبای کوزه می‌روید، در صورتی که آب داخل کوزه است و نه در گُل روی کوزه؟
چند بازی عشق با نقش سبو؟
بگذر از نقش سبو و آب جو
چند باشی عاشق صورت، بگو
طالب معنی شو و معنا بجو
صورت ظاهر فنا گردد بدان
عالم معنی بماند جاودان
صورتش دیدی ز معنا غافلی
از صدف درّ را گزین گر عاقلی
یعنی انسان در این دنیا آمده است که به خدا وصل شود و اگر در این دنیا به دنبال دنیا بدود مثل این است که انسان تشنه‌ای بخواهد با گُلِ روی کوزه سیراب شود و از محتوای درون کوزه غافل بماند. مشغول‌شدن به صورت و ظاهر دنیا، انسان را در اضطرابِ بی‌ایمانی و تشنگی نسبت به حقیقت نگه می‌دارد. در آخر هم، دنیا دست‌یافتنی نخواهد بود، خدا می‌ماند و آن ارتباطی که انسان توانسته باشد با خدا به‌وجود آورد و دیگر هیچ. تنها راه از بین بردن افسردگی این است که آرام‌آرام آن را به‌وسیله ارتباط با خدا از بین ببریم. اگر کسی می‌خواهد عمرش حاصلی داشته باشد و پوچ نباشد باید زندگی‌اش زندگی ایمانی باشد، و وارد یک زندگی دینی شود.
وقتی انسان اضطراب‌های خود و دیگران را ارزیابی کند دقیقاً می‌بیند که ریشه‌ی همه اضطراب‌ها اتصال نداشتن به حق است. و ایمان قلبی تنها وسیله اتصالِ به حق است که باید به دنبال آن بود.



پی نوشت:
نویسنده : اصغر طاهرزاده، آشتی با خدا از طریق آشتی با خود راستین

#اخلاقی_تربیتیویژگی
دلیل رد نکردن هیچ فقیری

از امام حسن مجتبی علیه السلام پرسیدند: چرا شما هیچ گاه فقیری را مأیوس بر نمی گردانید ؟ امام علیه السلام پاسخ دادند: من خود، نیازمند خداوند هستم و به الطافش امید دارم. به همین دلیل شرم دارم که خود، فقیر باشم و فقیری را مأیوس کنم، خداوند بزرگ من را عادت داده است که نعمت هایش را به من ارزانی دارد و من هم او را عادت داده ام که نعمت هایش را به مردم ببخشم.
بلاذری، انساب الاشراف، جلد 1 ، صفحه 319
ابن سعد، الطبقات الکبری، جلد 1 ، صفحه 23

#روزه_خاطره
خاطره اولین سال روزه داری من
ماه مبارک رمضان بودومن کلاس سوم بودم .نمیتوانستم طاقت بیاورم ازشدت گرسنگی ، یک سیب برداشتم ورفتم زیرزمین باعجله وتندتندداشتم سیب می خوردم که برادرم که چندسال ازمن بزرگتربود ازپله های زیرزمین یهوسروکلش پیداشدوگفت:
واقعاکه توچرا روزه می خوری؟منم گفتم: ای وای ، خدایا یادم رفته که روزه بودم
برادرم گفت :این همه جا .پس چرااومدی زیرزمین سیب می خوری؟خیلی زرنگی اومدی زیرزمین که بگی یادت رفته روزه داری؟؟
من خیلی خجالت کشیدم و اصلاهیچ جوابی نداشتم بدم .سرموانداختم پایین وخیلی بهم برخورد.
اونجابودکه فهمیدم روزه خواررا اگرهیچ کس نبیندخدامی بیند.

پیام سعدی به دختران دم‌بخت بر:
حالا که نیست خبر زشوی
زگهواره تا گور دانش بجوی
واقعیت این است که درست است که نباید سن ازدواج را به تأخیر انداخت، ولی با توجه به آمار وحشتناک طلاق باید گفت خیلی از زوج‌هایی که ازدواج می‌کنند به بلوغ عاطفی و اجتماعی و شناختی نرسیده اند. الزاما ازدواج بدون تأخیر هم خوشبختی نمی آورد. برخی برای خرید یک لباس یا ماشین خیلی وسواس به خرج می‌دهند ولی برای ازدواج که مربوط به کل زندگی است ناپخته بدون مطالعه، بدون مشورت بدون بررسی علل طلاق‌ها و علل تحکیم روابط زناشویی ازدواج می‌کنند. پس افرادی که سنشان بالا است به جای نگرانی می‌توانند خدا را شکر کنند که فرصت دارند، برای ازدواج روشمند و هوشمند بدون تجربه شسکت عشقی مطالعه و مشورت و تحلیل کنند تا ان‌شاالله به فضل خدا ازدواج موفق داشته باشید و بعد از مدتی تلخ کامی، ادامه زندگی شان شادکام و راضی باشند. البته گاهی تأخیر در ازدواج علل خاص خودش را دارد مانند وسواس در گزینش، توقعات بالا و شروط یک طرفه زیاد، مادی‌نگر بودن، داشتن چندین سابقه طلاق یا اعتیاد در منزل، تندخویی، معاشرتی نبودن و خلق افسرده وار، و…. سخن دختری تندخو را بشنویم:
بسی رنج بردم دراین سال سی
نشد خر برای عروسی کسی!
البته الزاما خواستگار نداشتن یا برنگشتن خواستگار به معنای عیب دختر نیست. در بسیاری از موارد تناسب نیست و یا آن آقا و خانواده می‌گویند مثلا این دختر با کمالاتی که دارند از سر خانواده و این پسر زیاد است.



پی نوشت:
نرم افزار لبخندها و دلخندها، سایت گفت و گوی دینی

آیه شماره 156 از سوره مبارکه بقره
الَّذینَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصیبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ
آنها که هر گاه مصیبتى به ایشان مى‏رسد، مى‏گویند: «ما از آنِ خدائیم؛ و به سوى او بازمى‏گردیم»!
معنای حقیقی صبر: ایمان به خداوندومعاد است. «الصّابرین الّذین… قالوا انّا للّه و انّا الیه راجعون»