#کتابخوانی
شما برای کتاب چه کرده ای؟

گاهی برای این که فرزندم را به مطالعه ترغیب کنم و به کتاب خوانی عادت بدهم، می گویم: «بابا تو کتاب خونی ات خوبه، بیا این کتاب رو برام بخون، من بنویسم.» او هم با کلی ذوق و شوق مشغول به خواندن می شود. البته از قبل متنی را انتخاب می کنم که هم فایده داشته باشد و هم در حد توان او باشد. در موقع خواندن نظراتش را درباره متن می دهد و با هم بحث می کنیم.
کار سختی نیست، بچه ها دوست دارند به آدم بزرگ ها کمک کنند.



پی نوشت:
مجله خانه خوبان شماره 93، آذر 95

#انتخابات
عزل قاضی سرشناس توسط امام علی (ع)
ابوالاسود دوئلی، مردی سرشناس و ادیب بود که قرآن را اِعراب گذاری نمود.
امام علی علیه السلام به او مقام قضاوت دادند ولی خیلی زود، ابوالاسود دوئلی را عزل کردند.
وقتی ابوالاسود دوئلی، فرمان عزل خود را دریافت کرد، خدمت حضرت امیرالمؤمنین‏ علیه السلام آمد و گفت: به خدا قسم هیچ خیانتی نکرده ام، پس چرا مرا عزل کردید؟
امام علی‏ علیه السلام پاسخ دادند:درست می‏ گویی! تو مردی امین و با ایمان هستی.امّا بازرسان به من اطلاع دادند که وقتی طرفین دعوی به دادگاه می‏ آیند، تو بلند تر از آنها سخن می‏گوئی و زبانی تند داری.
ابن الاخوه، ضیاء الدین محمد، معالم القربة فی أحکام الحسبة، صفحه 203

#سخن_بزرگان
ما در دریای زندگی در معرض غرق شدن هستیم؛ دستگیری ولیّ خدا لازم است تا سالم به مقصد برسیم. باید به ولیّ عصر (عج) استغاثه کنیم که مسیر را روشن سازد و ما را تا مقصد، همراه خود ببرد.

آیه الله بهجت(در محضر بهجت:1/311)

#حدیث_روز

بی‌نیازی درکلام امام هادی(ع)
الغِنى قِلَّةُ ما تَمَنّیکَ وَالرِّضا بما یَکْفیکَ؛
بى نیـازى، در کمـى آرزو و رضایت به چیزى است که تو را کفایت مى کند.(اعیان الشیعة،ج 2، ص 39)

#اخلاقی♤تربیتی
مهربانی بی انتهای خدا

از ابن مسعود نقل شده: در محضر رسول الله (صلى الله علیه وآله) نشسته بودیم که مردى آمد، در حالى که چیزى در دست داشت و آن را در گوشه عبایش پیچیده بود. آن مرد گفت: «اى رسول خدا! در مسیر، از کنار چند درخت گذشتم که صداى جوجه هاى پرنده از آن مى آمد. آن ها را گرفتم و در لاى عبایم گذاشتم. وقتى چنین کردم، مادرشان آمد و بر دور سر من چرخید؛ لاى عبا را برایش باز کردم و او نیز روى جوجه هایش افتاد. من هم عبا را پیچیده و همه آن ها را با هم آوردم تا تقدیم شما کنم.»
حضرت محمد(صلى الله علیه وآله) فرمود: «آن ها را بر زمین بگذار!»
آن ها را بر زمین گذاشت، اما دیدند که مادرشان هنوز هم از جوجه ها جدا نمى شود و فرار نمى کند!
رسول خدا که متوجه تعجب اصحاب از محبت مادر به جوجه ها شدند، فرمودند: «آیا از رأفت یک مادر نسبت به جوجه هایش، تعجب مى کنید؟! قسم به خدا، پروردگار نسبت به بندگانش مهربان تر است از مادر این جوجه ها به بچّه هایش! اى مرد، آن ها را به همان جایى که آورده ای برگردان»…
کمال الدین دمیری، حیاة الحیوان الکبری ، جلد 2 ، صفحه‌ 207