#همنوا_با_ابوحمزه
آرامش در آغوش خدا
دوباره همان اضطراب و دلهره چند ماه قبل به سراغم آمده بود و تمام وجودم را فرا گرفته بود . صدای زنگ تلفن من را به خود آورد .
درحالی‌که تکه تکه های شکسته بشقاب دستم را بریده بود و سیل اشک صورتم را خیس کرده بود گوشی تلفن را جواب دادم.
رشته‌ی آشفته داستانهای ذهنم پاره شد.صدای زهرا خانم ، زن همسایه بود که به رسم همه ساله‌اش ، برای مراسم افطاری اولین شب ماه رمضان دعوت‌مان می‌کرد.
تلفن را قطع کردم .یک لحظه به خود آمدم.بله درست بود ماه رمضان بود.ماه خدا.ماه به بندکشیده شدن شیطان.!
رفتم وضو گرفتم تا وجود مضطرب وناتوانم را به قادر متعال بسپارم. قرآن را باز کردم:"اعوذ بالله من الشیطان الرجیم".
قلبم آرام شد. اشک هایم جاری شد.احساس سبکی می کردم .
در آغوش خدا ، آرام شدم و جان دوباره ای گرفتم.
در مهمانی افطاری خانم همسایه ،که دعای ابوحمزه ثمالی طنین انداز شده بود این فراز از دعا به جانم نشست و روحم را نوازش می داد:."وَ أَخْلُو بِهِ حَیْثُ شِئْتُ لِسِرِّی بِغَیْرِ شَفِیعٍ":ستایش خدایی را که هر وقتی برای راز ونیاز با او خلوت توانم کرد بدون هیچ واسطه ای!

#همنوا_با_ابوحمزه
معبودا چگونه شکر کنم؟؟
معبود من! برای کدام یک از نعمت هایت سجده ی شکر بجا آورم؟؟
سجده شکر کنم برای خوبی ها و زیبایی ها یی که شایسته اش نیستم ولی مرا با آن زیبایی ها وخوبی ها دربین مردم شناسانده ای وزشتی ها وبدی هایی از من که ازچشم مردم پنهان داشته ای تا ازچشم آنها نیفتم که اگر مردم صورت باطنی من را بدانند هر آینه از من رو گردانند.
«فما ندری ما نشکر، اجمیل ما تنشر ام قبیح ما تستر: من نمی دانم شکر کدارم را بجا آورم آیا شکر نیکی هایی که از من معروف کردی یا زشتی هایی که پرده پوشی نمودی؟»1
معبودا ! معامله ی تو با من چگونه ای معامله ای است ؟
معامله ای که در آن من فقط سود ببرم .
معامله‌ی یک طرفه ای که در آن بدی های من رابپوشانی ومن آنی نباشم که مردم می‌شناسند تابتوانم در این دنیا از نعمت هایت استفاده کنم و در مقابل فقط شکر گزاری کنم.
و اما من ، بنده ی سراپا تقصیری که لیاقت این همه لطف واحسان را ندارم وحق دوستی ومحبت تو را بجا نیاوردم چرا که تنها چیزی که از من خواستی شکرگزاری نعمت هایت بود ولی من همان را بجا نیاوردم که اگر شکرگزار بودم اینقدر در آمال و آرزوهای دنیایی غرق نشده بودم که نتوانم تو را ببینم.
اگر شکرگزار نعمت هایت بودم دیگر گناه نمی کردم و موجودی می‌شدم منبع آرامش ، مثل خیلی از بندگانت ، آرامشی که خودت در وجودم به ودیعه نهادی و باید آن را به ساکنان زمین هدیه کنم تا سختی های دنیا خیلی بی‌تاب شان نکند.
1-فرازی از دعای ابو حمزه ثمالی
#تولیدی #به #به_قلم_خودم>