ارتباط پيامكي نامشروع
پرسش: من خانم متاهلی هستم که با فردی که بسیار مذهبی است ارتباط دارم. ارتباط ما در حد درد دل کردن و پیامک زدن است من به این رابطه شدیدا وابسته شده ام و نمی توانم آن را کنار بگذارم. آیا من دارم به همسرم خیانت می کنم؟
پاسخ: آیا اگر ایشان این پیامک ها را به شوهرشان نشان بدهد ایشان راضی هستند؟ مسلما این جايز نیست. این ارتباطات خطرناک است. معمولا از پیامک های مذهبی شروع می شود و به ارتباط های نامشروع کشیده می شود. این ارتباط نه تنها جایز نیست، بلکه خلاف حق شوهر است.
اسلام می گوید که اگر پدر شما فوت کرد باید از همسرت اجازه بگیری و بروی، اگر می خواهی نماز مستحبی بخوانی یا نذر بکنی باید از همسرت اجازه بگیری. این مرد شیطان است. جلوی این رفتارها را بگیرید. این محبت را به پای همسرتان بریزید. موبایل خودتان را قطع کنید و مدتی بدون گوشی باشید. این یک خط شکنی نسبت به همسر است و کم کم جلو می رود و یک شکافی در زندگی زناشویی است. بین خود و خدای خودتان توبه کنید و هیچ گاه این را پیش همسرتان مطرح نکنید. این ارتباط برای خانم های مجرد هم خیلی مهم است. بعضی از خانم ها می گویند که ما قبل از ازدواج ارتباط داشته ایم آیا آن را به همسرمان بگوییم؟
خیر. هیچ وقت این کار را نکنید. در بهترین حالات گذشته خراب خودتان را برای مردتان تعریف نکنید. اسلام می خواهد که حریم ها حفظ بشود.
پی نوشت :
حجت الاسلام والمسلمين دكتر ناصر رفيعي برنامه، سايت برنامه سمت خدا

تحمّل بداخلاقي همسر
پيامبر اكرم(ص) فرمود: مردى كه بر بداخلاقى زنش صبر و بردبارى كند، خداوند پاداشى را كه به داود (ع) به خاطر تحمل بلا و سختى عطا كرد به او مى‏دهد، و زنى كه بر بداخلاقى شوهرش شكيبايى به خرج دهد، خداوند همانند پاداش حضرت آسيه را به او خواهد داد؛ مَنْ صَبَرَ عَلى‏ سُوءِ خُلْقِ امْرَأَتِهِ اَعْطاهُ اللَّهُ مِنَ الاَجْرِ ما اَعْطاهُ داوُدَ (ع) عَلى‏ بَلائِهِ، وَ مَنْ صَبَرَتْ عَلى‏ سُوءِ خُلْقِ زَوْجِها اَعْطاها مِثْلَ ثَوابِ آسِيَةَ بِنْتِ مُزاحِمٍ[1]
تذكر: پیامبر اکرم (ص) به امیر المؤمنین (ع) فرمود: ای علی! برترین زنان دو عالم چهار نفرند:1. مریم دختر عمران، 2. خدیجه دختر خویلد،3. فاطمه (س) دختر من، 4. آسیه(همسر فرعون) دختر مزاحم.[2]اما از میان این 4 نفر حضرت فاطمه (سلام الله علیها) به عنوان برترین این 4 زن معرفی شده است.[3]
پی نوشت :
1. بحارالانوار، ج‏103، ص‏247.
2. همان، ج 3، ص36،
3. همان، ج3،ص 36 و 37.

باد غرور، مانع حركت
مدرسه ای دانش آموزان را با اتوبوس به اردو می برد. در مسیر حرکت، اتوبوس به یک تونل نزدیک می شود که نرسیده به آن تابلویی با این مضمون دیده می شود: «حداکثر ارتفاع سه متر»
ارتفاع اتوبوس هم سه متر بود ولی چون راننده قبلا این مسیر را آمده بود با کمال اطمینان وارد تونل می شود اما سقف اتوبوس به سقف تونل کشیده می شود و پس از به وجود آمدن صدایی وحشتناک در اواسط تونل توقف می کند.
پس از آرام شدن اوضاع، مسئولین و راننده پیاده شده و از دیدن این صحنه ناراحت می شوند. پس از بررسی اوضاع مشخص می شود که یک لایه آسفالت جدید روی جاده کشیده اند که باعث این اتفاق شده و همه به فکر چاره افتادند؛ یکی به کندن آسفالت و دیگری به بکسل کردن با ماشین سنگین دیگر و غیره. اما هیچ کدام چاره ساز نبود تا اینکه پسربچه ای از اتوبوس پیاده شد و گفت: «راه حل این مشکل را من می دانم!»
یکی از مسئولین اردو به پسر می گوید: «برو بالا پیش بچه ها و از دوستانت جدا نشو!»
پسربچه با اطمینان کامل می گوید: «به خاطر سن کم مرا دست کم نگیرید و یادتون باشه که سر سوزن به این کوچکی چه بلایی سر بادکنک به آن بزرگی می آورد.»
مرد از حاضر جوابی کودک تعجب کرد و راه حل را از او خواست. بچه گفت: «پارسال در یک نمایشگاهی معلم مان یادمان داد که از یک مسیر تنگ چگونه عبور کنیم و گفت که برای اینکه دارای روح لطیف و حساسی باشیم باید درون مان را از هوای نفس و باد غرور و تکبر و طمع و حسادت خالی کنیم و در این صورت می توانیم از هر مسیر تنگ عبور کنیم و به خدا برسیم.»
مسئول اردو از او پرسید: «خب این چه ربطی به اتوبوس دارد؟»
پسربچه گفت: «اگر بخواهیم این مسئله را روی اتوبوس اجرا کنیم باید باد لاستیک های اتوبوس را کم کنیم تا اتوبوس از این مسیر تنگ و باریک عبور کند.»
پس از این کار اتوبوس از تونل عبور کرد.
خالی کردن درون از هوای کبر و غرور و نفاق و حسادت رمز عبور از مسیرهای تنگ زندگی است.[1]
پی نوشت :
1.سايت انجمن گفتگوي ديني، بخش مشاوره

اضطراب طبیعی و غیر طبیعی
سؤال: حد فاصل اضطراب طبیعی و غیر طبیعی چیست؟
پاسخ: در پدیده های روانی ما حد مشخصی نداریم . مثلا در بیماری قند می گوییم که اگر قند خون کسی تا صد و ده بود آن فرد سالم است . اگر صد و ده به بالا بود فرد قند خون دارد . اگر دید چشم ده دهم باشد خوب است و نه دهم باشد خوب نیست؛ یعنی یک خط سلامت و بیماری را از هم جدا می کند . پدیده های روانی پدیده ای گسترده و پیچیده ای هست و در آن این خط کش را نداریم که بگوییم فرد تا این حد سالم است یا سالم نیست . معیار ما اولا احساس خود فرد است . فردی که از اضطرای و دل شوره رنج می برد ، اضطراب به شخصیت افراد هم بستگی دارد. خیلی ها در فامیل به غصه خور فامیل معروف هستند و دائم دل شوره دارند و دلواپس هستند . پس یکی احساس رنجی است که خود فرد می برد ، یکی عدم تناسب اضطراب با آن موقعیت است . یک فردی ممکن است که یک کار خیلی سبکی بخواهد انجام بدهد مثل رفتن به بانک، ولی اضطراب زیادی پیدا می کند یا یک فردی می خواهد سوار آسانسور بشود خیلی وحشت می کند و فکر می کند که دیوارها به او فشار می آورند و دارد خفه می شود. از آسانسور بیرون می آید و طبقات را پیاده طی می کند . یک فردی هم هست که اصلا اتفاقی نیفتاده ولی دائم دلشوره دارد که نکند به بچه ی من ماشین بزند یا نکند که خانم من در خانه مانده و آوار بر سرش بیاید و این تکرار بشود و باعث ناراحتی بشود. این عملکرد فرد را مختل می کند . یک دانش آموز از اضطراب امتحان ممکن است که امتحان را خراب بکند. ممکن است که همه چیز یادش برود یا ضربان قلبش بالا برود و حالش بد بشود و بیهوش بشود . پس یکی هم عملکرد فرد است ، یکی هم رنج درونی است که خود فرد می برود. ممکن است که عملکرد فرد خیلی مختل نباشد ولی فرد می گوید که من با زحمت زیاد به این کارها می رسم، با غصه خوری و بی خوابی ؛ ولی این کار برای من راحت بود .
پی نوشت :
1-دکتر مجید صادقی، روانپزشک، http://ch3.ir