#اخلاقی
مذمت اندوه برگذشته وسرمستی برداشته ها
آیه شماره 23 از سوره مبارکه حدید
اصلی مهم
لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلى ما فاتَکُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاکُمْ وَ اللَّهُ لا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ
این بخاطر آن است که براى آنچه از دست دادهاید تأسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید؛ و خداوند هیچ متکبّر فخرفروشى را دوست ندارد.
1- نعمت ها از خداوند است، «آتاکم» ولى سلب نعمت به خداوند نسبت داده نشده است. «ما فاتکم»
2- علم به آثار و اهداف حوادث، سبب آرامش است. «فى کتاب من قبل ان نبرءها… لکیلا تأسوا»
3- خداوند از ثبت حوادث در لوح محفوظ خبر داده تا بندگان غصّه نخورند و مغرور نشوند. «لکیلا تأسوا… و لاتفرحوا»
4 - غم و شادى طبیعى بد نیست، اندوه خوردن بر گذشته ها و یا سرمست شدن به داشتهها مذموم است. «لکیلا تأسوا… و لاتفرحوا»
5- کسى که از مقدّرات الهى غافل است، گمان مىکند فضیلتى دارد که خداوند به خاطر آن به او نعمت داده و لذا بر دیگران فخر مى فروشد. «مختال فخور»
6- خیال هاى درونى، مقدّمه فخر فروشى هاى بیرونى است. «مختال فخور»
