#تولیدی
#به_قلم_خودم
#یادداشت_روز

#سیل همدلی
از ابراز تاسف تا همدلی  !
با قیافه ای حق به جانب ، رو به همسرش کرد و گفت : امسال عید که هیچ جا نرفتیم ، حداقل بیا الان که هوا بهاری است ، همین پنج شنبه راه بیفتیم و تا فردا شب نشده برگردیم و حال و هوایی عوض کنیم .
نگاه عاقل اندر سفیه همسرش ، او را به تعجب وا داشت ” مگر چی گفتم که اینجور نگاهم میکنی”
“آخر خانم عزیز در این شرایط که مردم همه سیل زده و داغدار هستند ، شما هوس مسافرت کردی ! خوب است هرروز تلویزیون را رصد میکنی و غصه میخوری و ابراز تاسف می کنی ! ابراز تاسف کردن که فایده ای ندارد و غمی از دوش آن بندگان خدا برنمی دارد “.
این بار قیافه اش را درهم کشید و گفت : چه ربطی دارد این یک روز مسافرت ما ؟ چرا همه چیز را باهم قاطی می کنی؟ مگر چقدر هزینه اش می شود که اینجور برخورد میکنی؟
” خانم جان ، هزینه اش هر چقدر که بشود کمتر از 100تومن نیست ، میدانی همین 100 تومن چقدر میتواند گره گشا باشد برای کسی که تمام داراییش را سیل برده است ؟ تصور کن خانه ای که تا سقف سیل آمده باشد کدام وسایلش می تواند قابل استفاده باشد ؟ روستاهایی که سیل زده هستند یعنی وسایل مورد نیاز و ضروری که اهالی محل نیاز دارند طعمه سیل شده و مغازه ها همه خالی شده است !!!!
به خودش آمد ، همسرش راست می گفت ، عمق ماجرا را او خوب فهمیده بود.
از پاسخ همسرش اصلا ناراحت نشد ، فهمید حالا که غصه ی زندگی خیلی ها را می داند باید کاری کند ، چون می داند که هر خانواده ای به چه وسایلی نیاز دارد ؛ به تمام وسایل زندگی خودش که شاید در نگاه اول خیلی کوچک باشد اما ضروری وحیاتی است ، از صابون و مسواک و دستمال کاغذی گرفته تا پتو و تشک و لحاف !!
حالا خودش شده است ستاد جمع آوری کمک های همسایه ها برای هموطنان سیل زده اش!
پاسخ همسرش تلنگری بود به او و همه کسانی که فقط دنبال تماشای صحنه های سیل زده ها هستند و فقط ابراز تاسف می کنند!
آنقدر وسایل غیر ضروری در منازل تلمبار شده که امروز نیاز ضروری چندین خانوار است و اما هر سال فقط گرد وخاکش را پاک می کنیم و دریغ از اینکه به ذهنمان خطور کند که این همین الان مورد نیاز خانواده ای است که هیچ ندارد .