#امام_علی_علیه_السلام_
تامین نیازهای روانی یتیمان
کمک به یتیمان
روزی امیرالمؤمنین (ع) دید زنی مشک آبی به دوش گرفته و به سختی آن را به سوی خانه می برد.
آن حضرت مشک آب را از اوگرفت و به محلی که زن می خواست بُرد، آنگاه از حال زن پرسید.
زن گفت:
علی بن ابیطالب (ع) شوهر مرا به بعضی از مرزهای نظامی فرستاد که در آنجا کشته شد و چند طفل یتیم برای من گذاشت و احتیاج مرا وادار کرده است تا برای مردم خدمت کنم که خود و اطفالم را تأمین نمایم.
امام علی (ع) از آنجا بازگشت.
شب را با ناراحتی به روز آورد، سپس زنبیلی که در آن طعام بود برداشت و قصد خانه ی زن کرد.
بعضی از یارانش گفتند:
بگذارید ما ببریم.
فرمود:
کیست که بار مرا در قیامت بردارد؟
چون به در خانه ی زن رسید، زن پرسید:
کیستی؟
فرمود:
همان بنده ی خدا هستم که دیروز مشک آب را برای تو آوردم، در را باز کن، برای بچه هایت طعام آورده ام.
زن گفت:
خدا از تو راضی باشد و میان من و علی بن ابیطالب حکم کند،
سپس در را باز کرد.
امام علی (ع) داخل شد، فرمود:
من کسب ثواب را دوست دارم، می خواهی تو خمیر کن و نان بپز و من بچه ها را آرام کنم و یا من خمیر کنم و تو آنها را آرام کنی؟
زن گفت:
من به نان پختن آگاهترم، و شروع به خمیر گرفتن کرد.
امام علی (ع) گوشت را آماده کرد و لقمه لقمه به دهان اطفال می گذاشت و به هر یک می فرمود:
«علی را حلال کن، در حق شما کوتاهی شده است.»
چون خمیر آماده شد، زن گفت:
بنده ی خدا تنور را آتش کن.
امام علی (ع) تنور را آتش کرد، وقتی حرارت شعله به چهره ی آن حضرت رسید، فرمود:
بچش حرارت آتش را، این سزای کسی است که از زنان بیوه و اطفال یتیم بی خبر باشد.
در این میان زنی از زنان همسایه داخل خانه شد.
او امیرالمومنین (ع) را می شناخت، فوراً به زن صاحب خانه گفت.
وای بر تو این کیست که برای تو تنور را آتش می کند؟
زن جواب داد:
مردی است که به اطفال من رحم کرده است.
زن همسایه گفت:
وای بر تو این بزرگ، امیرالمومنین علی بن ابیطالب(ع) است.
آن زن چون امام علی (ع) را شناخت، پیش دوید و گفت:
واحَیائی مِنکَ یا اَمیرالمؤمنین
«ای امیرمؤمنان از شرمندگی آتش گرفتم، مرا ببخشید».
امام علی (ع) فرمود:
بَل واحیائی مِنکِ یا اَمهَ اللهِ فیما قَصرتُ فی حقَّکِ
«بلکه من از تو شرمنده ام، ای کنیز خدا، در حق تو کوتاهی شده است.» (3)



پی نوشت ها :
1- درر المطالب، -و- شجره طوبی.
2- بحار الانوار ج 41 ص49.
3- بحار الانوار ج 41 ص 52، و مناقب آل ابیطالب ج 2 ص 116.
4- بحار الانوار ج41 ص 220- 221 از بشاره المصطفی ص 86، و ابن شهر آشوب، مناقب ج 2 ص 334.
منبع مقاله: دشتی، محمد، (1385)، امام علی (ع) و مباحث تربیتی، قم: نشر مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امیرالمومنین (ع)، چاپ سوم 1385.