#همسرانه❤️ زیباترین زن دنیا

جوانی به حکیمی گفت: «وقتی همسرم را انتخاب کردم، در نظرم طوری بود که گویا خداوند مانندش را در دنیا نیافریده است. وقتی نامزد شدیم، بسیاری را دیدم که مثل او بودند. وقتی ازدواج کردیم، خیلی‌ها را از او زیباتر یافتم. چند سالی را که را با هم زندگی کردیم، دریافتم که همه زن‌ها از همسرم بهتراند.»
حکیم گفت: «آیا دوست داری بدانی از همه این‌ها تلخ‌تر و ناگوارتر چیست؟»
جوان گفت: «آری.»
حکیم گفت: «اگر با تمام زن‌های دنیا ازدواج کنی، احساس خواهی کرد که سگ‌های ولگرد محله شما از آن‌ها زیباترند.»
جوان با تعجب پرسید: «چرا چنین سخنی می‌گویی؟»
حکیم گفت: «چون مشکل در همسر تو نیست. مشکل اینجا است که وقتی انسان قلبی طمع‌کار و چشمانی هیز داشته باشد و از شرم خداوند خالی باشد، محال است که چشمانش را به جز خاک گور چیزی دیگر پر کند. آیا دوست داری دوباره همسرت زیباترین زن دنیا باشد؟»
جوان گفت: «آری.»
حکیم گفت: «مراقب چشمانت باش.»



کانال قالی زندگی
https://t.me/ghaliezendegi/270

حریم خصوصی زن ومرد ? ? ?

هیچ کس نباید فضای شخصی همسرش را از او بگیرد
به این خاطر که نمیتواند جای خالی آن فضای گرفته شده را پر کند

مثلا، مرد دوستانی دارد که در ارتباط با آنها جوک میگوید، تفریحات مردانه می کند و حالش خوب می شود.

وقتی زنی بخواهد این فضای «**منِ**» مرد را حذف کند، خودش نمیتواندن جایگزینی برای آن باشد
در مورد زنان هم همین بحث صادق است. زنان هم فضاهایی دارند که مختص به خودشان وفضای «**من**» خودشان است.

مثلا حرف هایی مطلقا زنانه هستند
” امشب دامن آبی بپوشم بهتره یا قرمزه رو؟”

مردها به این حرف ها می گویند، حرف های خاله زنکی اما واقعیتش این است که اینها از آن دسته حرف هایی است که در فضای مردانه نمی گنجد

مرد نباید این فضا را از همسرش بگیرد، چون خودش نمی تواند جایگزینی برای آن باشد؛
زن ها در همین مدل حرف هایشان هم کلی انرژی عاطفی رد و بدل می کنند که مردها هیچ وقت نمی توانند چنین کاری بکنند.



کانال تلگرامی «خانه خوبمان»

زن بداخلاق وشوهرشیرسوار
#آزمایش_اابوالحسن_خرقانی_با_هسر_بداخلاق

مى‌گویند در منطقه خرقان، عارف زنده دلى به نام شیخ ابوالحسن خرقانى مى‌زیسته که آوازه شهرتش تا دوردست‌ها پیچیده بود. یک روز، شخصى طالب حقیقت، از شهرى دور به قصد ملاقات شیخ عازم خرقان مى‌شود تا پندى بگیرد و از کرامات او بهره‌اى ببرد. وى با زحمت فراوان خود را به محل سکونت شیخ مى‌رساند و منزل او را پیدا مى‌کند. هنگامى که در خانه را مى‌زند، همسر شیخ ابوالحسن بیرون مى‌آید و خواسته مرد ناشناس را مى‌پرسد.

مرد با احترام پاسخ مى‌دهد: مى‌خواهم شیخ را زیارت کنم.

زن با شنیدن این سخن شروع مى‌کند به فحاشى، و نسبت به آن شخص و شوهر خود کلمات زشتى را بر زبان جارى مى‌سازد. پس از پافشارى فراوان مرد مبنى بر لزوم ملاقات با شیخ، زن مى‌گوید که همسرش براى جمع‌آورى هیزم به بیابان رفته است. مرد از همان مسیرى که همسر شیخ گفته بود راهى بیابان مى‌شود. از دور فردى را مى‌بیند که سوار بر حیوانى است و بار هیزمى را نیز با خود دارد. مطمئن مى‌شود که آن شخص شیخ ابوالحسن خرقانى است. از این‌که مطلوبش را یافته بود، شادمان مى‌گردد. کمى که جلوتر مى‌رود متوجه مى‌شود شیخ سوار بر شیر درنده‌اى است. وحشت زده خود را به شیخ مى‌رساند و از او مى‌پرسد: آیا تو شیخ ابوالحسن خرقانى هستى؟!

او در پاسخ مى‌گوید: آرى.

آن شخص پیش از مطرح کردن خواسته خود، از رفتار ناشایستى که همسر شیخ با وى داشته است سخن به میان مى‌آورد و خطاب به شیخ مى‌گوید: تو چگونه با این زن زندگى مى‌کنى و چرا تاکنون او را طلاق نداده‌اى؟

شیخ در پاسخ مى‌گوید: این مقام و کراماتى که خداوند به من عطا فرموده به دلیل صبرى است که نسبت به اخلاق بد همسر خود داشته‌ام.

نکته آموزنده‌اى که در این داستان وجود دارد این است که اگر انسان براى رضاى خداوند بر امور ناخوشایند زندگى صبر کند، به مقامات عالى معنوى نایل خواهد گردید: حضرت عیسى(علیه السلام): بِحَقٍّ اَقولُ لَکُمْ اِنَّکُمْ لاتُصیبُونَ ما تُریدُونَ الاّ بتَرْکِ ما تَشْتَهُونَ و لاتَنالونَ ما تَأْمُلون الاّ بالصَّبْرِ على ما تَکْرَهونَ. بسیار جدى به شما مى‌گویم! به خواسته خود نمى‌رسید مگر با رها کردن چیزهایى که میل و شهوتتان به دنبال آنها است. به مقامات عالى نمی رسید مگر با صبر و شکیبایی بر امور مکروه و ناخوشایند.



ر.ک: محمدتقى مصباح یزدى، پندهاى امام صادق(علیه السلام) براى ره‌جویان صادق، ص248

#اندازه_محبت_به_فرزند
محبت خود را ارزان به بچه نفروشید؛ اگر هرچه محبت داشتید، رایگان به بچه دادید، بچه از محبت شما وازده می‌شود؛ مثل غذا که اگر زیادی در اختیارش بگذارید، تف می‌کند؛ هرچند هم که خوشمزه باشد. اگر نان را زیاد به او بدهید، مقداری را گاز می‌زند و باقی را توی دست‌وپا می‌ریزد. کم توی ظرفش بریزید تا ته ظرفش چیزی نماند تا اگر خواست، دوباره به‌اندازه برایش بریزید که یک‌دانه برنج هم اضافه نیاید.

بچه را تشنه محبت خود نگه‌دارید. بعضی وقت‌ها آدم با افراط در محبت، در واقع می‌خواهد خودش را تسکین بدهد. این، ساختن بچه نیست، ویران کردن اوست. باید محبتش توی مشتش باشد و اگر کار خوب از بچه دید، متناسب با آن، محبت را روانه کند و به‌ظهور برساند.



آیت الله حائری شیرازی