#تولیدی
#به_قلم_خودم
#به_بهانه_خانه_تکانی
تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ!
نزدیک عید بود و طبق عادت هرساله اش لباسها و وسایل اضافی را ، از گوشه وکنار ، جمع وجور می کرد تا سر کوچه بگذارد و اگر کسی نیاز دارد از آنها استفاده کند .
نوبت رسید به لباسهای همسرش ،. رو کرد به همسرش و گفت : تو رو خدا کمکم کن ، نمی دانم کدام لباسهایت را جمع کنم وبگذارم سر کوچه تا یک بنده خدایی استفاده کند.
یکی یکی پیراهن وشلوارهایی که از چوب لباسی در آورده بود را نشانش می داد و می گفت : این که خیلی کهنه است ، دیگر به دردت نمی خورد ، این شلوارت هم این گوشه اش پاره شد ، حتی مناسب این نیست که با آنها تا پارکینگ بروی و انباری را تمیز کنی ، جلوی در وهمسایه زشت است !
به نظر من این پیراهنی که آستینش به دستگیره در گیر کرده و پاره شده و این دو تا شلواری که کنار جیب هایش پاره شده باید حتما بیرون گذاشته شوند، آنقدر هستند که به این لباسهای کهنه نیاز دارند و همین می شود لباس بیرون شان !!!اجازه بده تا اینها را بیرون بگذارم .
با آب وتاب حرف هایش را می زد تا بالاخره همسرش را متقاعد کند ، این لباسهای کهنه و پاره پوره را سرکوچه بگذارد تا بقول خودش “بدبخت بیچاره ای استفاده کند".
همسرش در کمال خونسردی و آرامش ، لبخندی زد وگفت : این پیراهن پاره و شلوار ی که کنار جیبش پاره شده به عنوان لباس کار م باشد و این دو 3تا پیراهن وشلوار را بگذار سرکوچه ، تا آن بنده خدا بتواند از آن استفاده کند.لباس کهنه و پاره به درد آن بنده خدا هم نمی خورد.
خیلی خجالت کشید ، اگر هدف کمک به نیازمند است ، انسان باید از بهترین ها صدقه بدهد ، مگر خداوند متعال نفرموده است :«لَنْ‏ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ‏».[1]، از چیزی که دوست دارید ، صدقه و بخشش کنید ، نه چیزی که دوست ندارید.
نگاهی به پلاستیکی که وسایل اضافی بود ، انداخت و دید واقعا این چیزها برای کسی قابل استفاده نیست ، تصمیم گرفت وسایلی که اضافی است ولی همه نو وسالم هستند را جمع آوری کند تا بدست متستحقش برساند.
آری صدقه و بخشش به فقیر ، زمانی کار نیک وخیر محسوب می شود که انسان چیزهایی را که خودش دوست دارد ببخشد .زندگی ائمه ما که الگوی ما شیعیان هستیم ، سراسر انفاق و بخشش است ، انفاق و بخشش از چیزهایی که دوست داشتند ولی برای خدا و در راه خدا آنها را انفاق می کردند. داستان بخشیدن پیراهن نو به فقیر در شب عروسی از سوی حضرت فاطمه زهرا(س) یکی از آن نمونه هاست:
فاطمه(س) هنگام عروسى پیراهنى کهنه داشت که رسول خدا(ص) ضمن جهیزیه آن‌حضرت، پیراهنى تازه تهیّه نمود تا فاطمه(س) آن‌را در شب عروسى بپوشد، وقتى فاطمه(س) با لباس نو به منزل على(ع) رسید و مراسم جشن و اطعام پایان یافت و فاطمه و همسرش تنها شدند، فقیرى بر در خانه آمد و اظهار نیاز نمود و گفت: اى اهل خانه! گرسنه و عریانم! به من غذا داده و لباسی برای پوشیدن به من بدهید.
فاطمه‏(س) از غذاى عروسى براى آن فقیر کنار گذاشت و لباس جدید خود را از تن بیرون آورد و همان لباس قدیمى را بر تن کرد و غذا و لباس را به فقیر بخشید و آن‌گاه فرمود: «لَنْ‏ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ‏»به نیکى نمی‌رسید، مگر زمانى که از آنچه دوست ‌‏دارید، انفاق کنید.[2]

1-آل عمران، 92.
2-الوقایع والحوادث، ملبوبی، ج4، ص186.