عروس شدن و عروس ماندن2

4. تقسیم روان شناختی عروس
الف) کِشتی مِشکی
این گروه، به ظاهر سازگار، ولی خودسوز و خودخورند. صفات عمده این گروه عبارت اند از: کِشتی، مِشکی، مَشکی، مَشویّ اشکی و مُنشی. «کِشتی» هستند چون کارشان کاشتن غم و غصه در مزرعه ذهن و وجود است. «مِشکی» هستند چون تیرگی ها و تباهی ها و بدخواهی قلب و چهره شان را سیاه کرده است. «مَشکی» هستند چون درونشان مانند مَشکی است که ذره ذره حرص، کینه و خشم در آن جمع می شود. «مُنشی» گویند زیرا مانند مُنشی های دفاتر اداری، هیجان های منفی را در دفتر قلبشان یادداشت می کنند و هر روز بارها و بارها در خلوتشان مرور می کنند. اینان گاهی از خدا، شوهر، دوست، مادر و یا دیگران می خواهند که نامه ها و دل نوشته های تلخشان را بخوانند و انتظار دارند همیشه شوهرشان وکیل و وصی شان باشند و از حقوق آن ها دفاع کنند. «مَشویّ اشکی» هستند چون با آتش رفتار بد دیگران بریان و کباب می شوند.
تذکر روان شناختی: این گروه اگرچه اهل جدال و مشاجره نیستند، ولی ریشه سکوتشان به چاه خشم و نفرت می رسد نه عقل و مدارا. سبک ناپخته ارتباطی اینان سبب بیماری های جسمی و روانی مانند میگرن، کوفتگی عضلانی، زخم معده و … می شود؛ همچون زودپزی هستند که سوپاپ اطمینانش گرفته و کیپ شده است. اگر آتش فشان خشم این ها بیدار شود طوفان فتنه به پا می شود.
ب) کُشتی مُشتی
این دسته، ناسازگار، دیگر ستیز و پرخاشگرند و چون دیگرسوزی دامن خودشان را هم می گیرد از این جهت دوگانه سوزند! خصلت این عروسان عبارت است از: کُشتی، مُشتی، مَشْکیّ و مَشنیّ. «کُشتی» گویند چون شمشیر را از رو می بندند و با اخلاق تندشان با دیگران درگیر می شوند و انگار کشتی کج می گیرند. «مُشتی» گویند چون با رفتار تلخشان به دیگران مشت می زنند. «مَشکیّ» هستند چون اهل شکوه و گله و گلایه هستند. «مَشنیّ» گویند چون اهل دشنام و دشمنی هستند و به خاطر شدت خشم و کینه هایشان، مردم از این ها فراری و گریزان اند.
تذکر روان شناختی: این عروسان اگرچه ممکن است در برخورد بد دیگران مانند مادر شوهر و شوهر و… ابتدای اندکی خودشان را تخلیه کنند و به اصطلاح دلشان خنک شود ولی سبْک بیمارگونه ایشان سبب عذاب وجدان، ضعف اعصاب و نفرت و فرار دیگران می شود و محبوبیتی بین دیگران ندارند. عروسان «العیاذ بالله» و بسیاری از «عروسان صورتی» از این سنخ هستند.
ج) کَشتی مَشتی
این دسته، سازگار، خودساز و خشم سوزند. ویژگی های این عروسان عبارت اند از: مُشکی، مُمْشی، مَشقی و عشقی. «کَشتی» هستند چون مانند با مهارت ارتباطی (مدارا، تغافل، صبر، حلم و…) در طوفان اختلافات ناخداوار سرنشینان کشتی خانواده را به ساحل امن می رسانند. مَشتی هستند چون اهل گذشت هستند و مردم دار. کینه ها را سریع دفن می کنند تا عفونت آن کل بدن را نگیرند. «مُشکی» گویند چون اخلاق خوبشان مانند مشک آرامشگر است. «مُمشِی» گویند چون اهل رعایت قانون، مماشات، مدارا و مهرورزی هستند نه اهل کینه ورزی و انتقام. «مَشقی» گویند چون با قلم رفتارشان از روی کتاب سیره امامان و بزرگان در دفتر زندگی مشق عشق می نویسند. «عشقی» گویند چون عاشق اند بر همه عالم که همه عالم از اوست. اینان معتقدند: از محبت غول، هادی می شود.
تذکر روان شناختی: جنگ و گریز از رفتار غریزی حیوان است و «مذاکره مدبرانه» از صفات متکی به منطق و عقل انسان. این گروه بهترین سبک و الگوی ارتباطی را دارند و آن «نرمش مقتدرانه» است؛ هم مدارا می کنند و هم با زرنگی و زیرکی «مدیریت هیجانی». اجازه نمی دهند حقشان پایمال شود. نرمش مقتدرانه شامل چهار صفت عالی است: «صمیمت»، «احترام متقابل»، «صراحت مؤدبانه» و «به رسمیت شناختن آزادی و خودمختاری دیگران». بنابر همین خصلت ها محبوب اطرافیان هستند. خواهرشوهر و مادرشوهر هم بخواهند یا نخواهند کشته مرده اخلاق خوبشان می شوند. این گروه، همان عروسان «اللیاذ بالله» و «سیرتی صورتی» اند.
*
معنی لغات سخت:
لِیاذ: پناه گرفتن به کسی یا به چیزی یا به جائی، اللیاذبالله یعنی پناه بردن به خدا برای جلب و طلب خیر، ولی العیاذ بالله که یعنی پناه بردن به خدا برای دفع و رفع شرّ؛ مُمشی: رعایت کننده قانون، مماشات و مداراکننده؛ مَشکیّ: شکایت کننده؛ مَشوی: بریان و کباب شده؛ مَشنّی: فردی که مردم با او دشمن اند. توضیح این واژگان در متن بالا بیان شده است.


پی نوشت :
[1] مادرشوهرت را بکش، محمدحسین قدیری، به نقل از ماهنامه خانه خوبان، شماره 82، آذر1394.