#میانجی_گری_امام صادق ع دراختلافات
میانجی گری

اسماعیل فرزند امام صادق مرد خوبی بود. با همسرش اختلافی بینشان درگرفت او را زد. همسر او به منزل پدرش رفت. اسماعیل بیمار شد. امام صادق به دیدن عروسش رفت. تا از دل او در آورد به گفت این بیماریش کفاره این است که تو را زده است. او را ببخش. بعد هدیه به او داد و از دلش در آورد.
مصور دوانقی امام را احضار کردند. امام با دوتن از یارانش به راه افتادند که نزد منصور بروند شب به محلی رسیدند دربان درها را بسته بود. یاران امام به او گفتند در را باز کن گفت نه دیر وقت است. به امام گفتند اجازه می دهید ایشان را بزنیم وارد شویم. امام فرمودند هرگز. امام پشت در نشستند و به تدریج با دربان گفتگو و همدلی کردند. دربان در باز کرد به به امام گفت بفرمایید داخل. امام به همراهانش گفت این طوری بهتر است یا آن گونه که شما گفتید؟



پی نوشت:
حجت الاسلام و المسلمین دکتر ناصر رفیعی، شب قدر، شب 21 رمضان، 1395

#لطیفه_های_مذهبی شوخ طبع بودن امام علی

ائمه شوخ طبع بودند ولی این شوخ طبعی آنها به جا و متعدل بود و سبب آزار دیگران و باز داشتن ایشان از حقیقت و وظایف نمی شد.
برخی برای توجیه شوخی های افراطی خود می گویند امام علی هم خیلی شوخ طبع بودند طوری که معاویه اشکال می کند که نمی دانم ایشان چه طوری با این همه شوخی که می کنند می تواند حکومت داری هم بکنند و مدیر سیاسی باشند.
این نوعی مغالطه و پدر سوخته بازی است: تخریب با لعاب تعریف.
در مورد علی بن ابی طالب(ع) نقل شده که وی شوخ طبع بود و همین شوخ طبعی نیز بهانه مخالفان او گشت تا حضرت را از گردونه خلافت کنار بزنند و چنین وانمود کنند که یک فرد خوش مشرب و شوخ طبع، نمی تواند رهبری مسلمین را عهده دار شود. اهل مزاح بودن و بذله گویی آن حضرت، حتی از زبان مخالفان او هم نقل شده است. عمروعاص، معاویه و عمر، سخنانی دارند که گویای این ویژگی در آن حضرت است. خود حضرت با شگفتی یاد می کند که عمروعاص در منطقه شام، چنین وانمود و تبلیغات می کند که فرزند ابوطالب، مزاح گر و بذله گو و بازیگر است!تا چهره ناخوشایندی از وی در اذهان شامیان ترسیم کند.
معاویه گفته است: خدا اباالحسن (علی بن ابیطالب) را رحمت کند، که خندان و گشاده رو و اهل فکاهی بود! او می خواست این را به عنوان نقطه ضعف حضرت قلمداد کند.
در حالی که امام علی پاسخ می دهند که یاد خدا و معاد ذهن و فکرم را به خود مشغول کرده است. ایشان می‌فرماید:
«مرا از پسر زانیه تعجب است، که به مردم شام وانمود مى‌ کند که در من شوخ طبعى است، و انسانى بازیگرم، شوخى مى ‌کنم و در بازى کردن کوشایم.
او به باطل سخن گفته، و با این‌گونه سخن مرتکب گناه شده. بدانید که بدترین گفتار دروغ است.
او در سخن راندن دروغ مى‌ گوید، و وعده مى‌ دهد و تخلف مى‌ کند؛ چون درخواست مى‌ کند اصرار مى‌ ورزد، و چون از او درخواست شود بخل مى ورزد،
به عهدش خیانت مى‌ کند و قطع رحم مى‌ نماید، و چون به میدان جنگ آید براى شعله ‌ور ساختن جنگ چه امر و نهى‌ ها مى‌ کند، البته پیش از بیرون آمدن شمشیرها از غلاف!!،
و چون جنگ آغاز شود بزرگ‌ترین حیله‌ اش براى نجات خود، نشان دادن عورتش به مردم است!
به خدا قسم، یاد مرگ مرا از بازى باز مى‌ دارد، و نسیان آخرت او را از گفتن حق مانع مى‌ شود. او با معاویه بیعت نکرد مگر به شرط بخشیده شدن مصر به او، و اخذ رشوه کمى براى دست برداشتن از دین .»[1]



پی نوشت:
شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، ترجمه، انصاریان، ص 168، خ 83، پیام آزادى، تهران، چاپ دوم، 1386ش.

#مشاوره #اخلاق عوامل خیال پردازی

عوامل و ریشه های داخلی و خارجی خیال پردازی عبارتند از
1- ضعف نفس
2- ترس
3- عدم مراقبت چشم و گوش
4- ناهنجاری های اخلاقی، از قبیل بدبینی، سوء ظن، حسد، دشمنی و…
5- خودکم بینی
6- ضعف عقل و اندیشه
7- ضعف جسم و ناتوانی بدنی
8- بیکاری
9- عدم پرهیزکاری دینی و عدم انس با ذکر خدا
10- کسالت و افسردگی افراطی
11- مشکلات خانوادگی
12- مشکلات اقتصادی
علاج خیال پردازی
1- تلاش برای تمرکز یافتن افکار و تمرین تمرکز
2- تلاش برای توجه در نماز
3- ذکر خدا گفتن
4- دوری از تنهائی
5- کنترل احساسات و چشم
6- تقویت خردمندی با مطالعه تاریخ، مشورت، تجربه اندوزی
7- داشتن موضوعات مفید فکری
8- روحیه تلاش و کاری داشتن
9- کنترل و عدم افراط و تفریط در رفاقت ها، محبت ها، دوستی ها و دشمنی ها، تکلم و…
10- اهمیت دادن به وقت
11- داشتن حداقل یک مهارت فنی
12- گرایش به رشته های ذوقی، هنری، ورزشی
13- علاج روحیات منفی اخلاقی مانند: حسادت، ترس و…



پی نوشت:
فرهنگ جوان، مهدی نیلی پور، ص444

#اخلاقی♤تربیتی
قیمت آبرو
امام علی علیه السلام مقدار پنج بار شتر خرما براى شخصى آبرومند که از کسى تقاضاى کمک نمى کرد فرستادند .
یک نفر که در آن جا حضور داشت به امیرالمومنین گفت :
آن مرد که تقاضاى کمک نکرد ، چرا براى او خرما فرستادید ؟ یک بار شتر هم براى او کافى بود!
امام على علیه السلام به او فرمودند: خداوند امثال تو را در جامعه ما زیاد نکند! من می بخشم و تو بخل مى ورزى !؟
اگر من آن چه را که مورد حاجت او است، پس از درخواست کردن بدهم، چیزى به او نداده ام؛ بلکه قیمت آبرویش را به او داده ام؛ زیرا اگر صبر کنم تا از من درخواست کند، در حقیقت او را وادار کرده ام که آبرویش را به من بدهد.
شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه ، جلد 2، صفحه 118

#یاد_مادر
یاد مادر!

بشار مکاری گوید: در کوفه خدمت امام صادق علیه السلام مشرف شدم. حضرت مشغول خوردن خرما بودند. فرمود: بشار! بنشین با ما خرما بخور.
عرض کردم: فدایت شوم! در راه که می آمدم منظره ای دیدم که سخت دلم را به درد آورد و نمی توانم از ناراحتی چیزی بخورم.
فرمود: در راه چه مشاهده کردی؟ گفتم: من از راه می آمدم که دیدم که یکی از مأمورین، زنی را می زند و او را به سوی زندان می برد. هر قدر استغاثه نمود، کسی به فریادش نرسید.
فرمود: مگر آن زن چه کرده بود؟ گفتم: مردم می گفتند: وقتی آن زن پایش لغزید و به زمین خورد، در آن حال، گفت: خداوند ظلم کنندگان به فاطمه را لعنت کند.
ابن مشهدی، المزار الکبیر ص138.