مشاوره دینی

امام علی(ع) : لَا غِنَى کَالْعَقْلِ وَ لَا فَقْرَ کَالْجَهْلِ وَ لَا مِیرَاثَ کَالْأَدَبِ وَ لَا ظَهِیرَ کَالْمُشَاوَرَةِ
هیچ ثروتى چون عقل ؛ هیچ فقرى چون نادانى ؛ هیچ میراثی چون ادب و هیچ پشتیبانى چون مشورت نیست[1]
**
باور غلط: طلاب و روحانیون نباید مشاوره بدهند، مشاوره امری تخصصی است.
پاسخ:زندگی ما شؤون مختلف سیاسی، اقتصادی، دینی، روان شناختی، رفاهی، پزشکی و….دارد. اسلام ما را به تفکر، تحقیق، مشورت با افراد با تجربه و متخصص متعهد سفارش کرده است. کارشناسان حوزوی متناسب با رشته تخصصی خود می توانند مشاوره احکام شرعی، اعتقادی ، اخلاق و تربیتی و…..بدهند. بسیاری از حوزه های تربیتی با حوزه های مشاوره روان شناختی همپوشی دارد، به عنوان نمونه تربیت کودک، درمان دروغگویی کودک، دوست یابی و ….، اما چیزی که مهم است این است که متخصصان باید در حوزه خاص خود مشورت دهند و وارد حوزه دیگری نشوند و در صورت نیاز افراد را به متخصص مربوطه ارجاع دهند، بنابراین مشاور مذهبی نباید مشاوره روان پزشکی و بالینی بدهد و مشاور روان شناس نباید مشاوره مذهبی بدهد[2]


پی نوشت :
پی نوشت :
1. نهج البلاغه ، حکمت54
2. روان شناسی و تبلیغ غیر مستقیم( عایق های تبلیغی با تأکید بر باورهای غلط)، ص40 (در سایت گفتگوی دینی برای دانلود موجود است)