#تولیدی
#به_قلم_خودم
زیارت اول وتشنگی !
زیارت اول که باشی و چشمهایت بین الحرمین را از نزدیک ببیند ، نیازی به روضه خوانی نیست ، اشک هایت سرازیر می شود و لحظه به لحظه کربلا و چشمها یت ، عاشورا را برایت مجسم می کند. گویا عاشورا شده و تو هستی و حسین (ع) ، تو هستی و عباس (ع) ، تو هستی و تمام روضه ها و ذکر مصیبت ها !
باید فقط گریه کنی تا توان راه رفتن داشته باشی ، اگر نگریستی دیگر نفس یاریت نمی کند و جا می مانی از قافله عشق !
زیارت اول که باشی و همراهت پدر یا برادر یا همسرت باشد، ، گریه بر بی کسی و غریبی زینب ، همراهیت می کند وقدم به قدم تا رسیدن به حرم ، اشک است و اشک!
زیارت اول که باشی ، دیدن کربلا و…فقط تشنه ات می کند وبس ! عاشق تشنه ای می شوی که فقط دوباره دیدن ، آرامت می کند.
زیارت اولی ها زیارت تان قبول!#یاوران_زینب

#تولیدی #به_قلم_خودم #یاوران_زینب
طوبی لکم!
جامانده کربلا ! اگر امسال هم مثل سالهای قبل زیارت قسمتت نشد ومثل من ، هنوز خود را لایق زیارت کربلا نمی دانی ، حب حسین و شوق زیارتش را چون دری گرانبها تا سال بعد، در سینه نگهدار ومایوس نباش.
عشق به حسین (ع)وشوق زیارتش ، شفیع توست واگر برای شفاعتت کافی نباشد پس حاشا به کرمش!چرا که امام صادق (ع) می فرماید: ” هرکسی که خداوند خیرش را بخواهد، حب امام حسین علیه السلام و حب زیارتش را در قلب او می‌اندازد و هر که را خداوند بدیش را بخواهد، بغض نسبت به امام حسین علیه السلام و بغض زیارت آن حضرت را در قلب او می اندازد".1
اشک های روضه حسین(ع)سرمایه توست ، مبادا ناامید شوی و چون زیارت نرفته ای ، خود را لایق روضه هایش هم ندانی !گریه برمظلومیت وغربت حسین (ع) وخاندان پاکش ، شفاعتت خواهد کرد، چگونه شفاتت نکند وقتی گریه برامام حسین (ع) تو را پاک پاک میکند مانند روزی که از مادر متولد شدی در روایت است که:” هر کس که از ما نزد او ذکر می شود و از دیدگان او اشک جاری شود هر چند به مثل و مقدار بال مگسی باشد خداوند گناهان او را می آمرزد هر چند که مانند کف دریاها باشد” . 2
عاشقان حسین! طوبی لکم!
1-(وسائل الشیعه/ج14/ص496)
2-( وسائل الشیعه/ج14/ص501)

#تولیدی
#به_قلم_خودم
#یاوران_زینب
#با_پای_دل
بوی کربلا!
این روزها بوی کربلا همه جا را پر کرده است ، همه هوایی شده اند ، هوای کربلا به سرشان زده ، اگر کسی از آنها بپرسد ، اربعین ، کربلا می روی؟ از سویدای دل آهی می کشند وقطره اشکی گونها هایشان را می نوازد و پاسخ می دهند: هنوز امام حسین(ع) نطلبیده ، دعا کنید تا مگر با دعای شما قسمتم شود ، و واقعا این دعا تاثیرگذار است وشاید هنوز اربعین نیامده ، امام حسین (ع) او را دعوت می کند و بالاخره او هم زائر می شود!
حال خیلی از افراد همین گونه است که سوز دل و دعای دیگران ، آنها را کربلایی می کند!
خوش به سعادتشان !
کاروان کربلا ، کم کم راهی می شود و مسافرانش ، شوق وصل و حضور در مقام ارباب ، جان تازه ای به آنها داده و جاماندگان نیز ملتمس دعای زائران هستند و#با_پای_دل_زوار الحسین(ع) را همراهی می نمایند.
حسین جان ! زیارت ما جاماندگان را #با_پای_دل بپذیر ، آیا می شود دعای زائران را در حق ما اجابت کنی وسال دیگر ماهم مسافر کربلا شویم ؟ حاشا به کرمت یا مولای یا حسین(ع)

#به_قلم_خودم
#یاوران_زینب(س)
خیلی خسته شده بودم از صبح فقط درفکر این بودم چه وسایلی برای این سفر که به نظر سخت می آید لازم دارم . دوباره به لیست وسایل موردنیاز نگاهی انداختم و با وسواس زیاد مرور می کردم .ان شاالله که چیزی از قلم نیفتاده باشد!.
ساعت 2نصف شب بود ولی من اصلا خوابم نمیبرد. خدا کند سفر خوبی داشته باشم و مادرم دوباره چشمش به گنبد وبارگاه امام حسین(ع) بیفتد وبتواند با این شلوغی حسابی زیارت کند.
توی راه همه اش به این فکر می کردم که “وای ، چه سفر سختی در پیش داریم “.
به لب مرز رسیدیم وبا هم کاروانیها قرار گذاشتیم تا کربلا پیاده برویم . خدا روشکر ، همسفران خوبی داشتیم .مسیرمان با ذکر مصیبت یکی از صاحب نفسان عطرآگین بود و با پای دل خود را به کربلا می رساندیم.
برای من این فقط پیاده روی نبود ، به خیلی چیزها در این مسیر فکر می کردم ، یک آن ، صحنه ی پیاده روی اسیران کربلا ، جلوی چشمانم ظاهر می شد ودر تصورات خودم غرق میشدم ، لحظه ای دیگر در این فکر بودم که هر شب جمعه امام زمان(عج) این مسیر را تا کربلا می پیماید ولحظه ای دیگر به اینکه امام زمان همین الان هم ممکن است در جمع ما باشد، صاحب عزا اوست که زخمی کهنه وچندین ساله بر دل دارد ، باید سر سلامتیش بدهم وچشمانم در بین زائران به دنبال او بود و تا کسی را می دیدم که چهره ی نورانی دارد صلوات می فرستادم ” شاید ، این امام زمان(عج) باشد".
بالاخره به کربلا رسیدیم ، یک آن به خودم آمدم “چرا اینقدر به دشواری سفر فکر کرده بودم درحالی که امام حسین (ع) اجازه نمی دهد که به زائرش سخت بگذرد ، آنقدر زیارتش شیرین است که هرساله این همه مشتاقانه به زیارتش می روند".
با دیدن گنبد وبارگاه امام حسین (ع) وحضرت ابوالفضل (ع) ، اصلا در دنیا نبودیم ، همه فقط گریه می کردیم ، گریه ی شوق از وصل یار ، وحالا ما بودیم وبین الحرمین ، سردر گمیم ، دلمان تشنه ی زیارت هر دو بزرگوار است ، به رسم ادب ، به سمت گنبد وبارگاه امام حسین (ع) می رویم ، اینجا فقط گریه موج می زند ، اینجا بهشت است !
نوای “کنار قدم‌های جابر” گوشم را نوازش میداد که مادرم ، مرا صدا می زد “بلندشو، نمازت قضا می شود”
حسین جان ، مرا بطلب تا این خواب من تعبیر شود !!
[1] ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، 1356 ش، ص 101، ح 3. شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، موسسه آل البیت (علیهم‌السلام)، 1409 ق، ج 14، ص 507، ح 14.