#تولیدی
#به_قلم_خودم
#یادداشت_روز
سحر شده خواب نمانید!
یادش بخیر ، آن وقتها ، آن قدیم ها ، اگر دیر برای سحری بیدار می شدیم ، آنقدر بهانه گیری می کردیم و یک قلپ از چایی داغ را می خوردیم ودر حالی که کاممان سوخته بود می گفتیم : چایی به این سردی ؟ چرا الان منو بیدار کردین ؟ و مادر با لبخندی آراممان می کرد و می گفت : اگر زودتر بیدارتان کنم با همدیگر دعوا می کنید و ما قول می دادیم که دعوایمان نشود و دوباره روز از نو ! باز نوبت یکی دیگر از خواهر و برادر ها بود و اینبار مادر یواشکی ما را زودتر بیدار می کرد و ما آنقدر خوشحال می شدیم که در پوستمان نمی گنجیدیم واما باز بهانه گیری یکی دیگرهمانا و سوختن کامش با چایی یا غذای باصطلاح سرد همان !!!!
خدا رحمت کند زن همسایه را که سحرها با صدای او بیدار می شدیم : “سحر شده ، خواب نمانید”
آن قدیم ها که شاید 10 سال بیشتر نیست و مثل برق و باد گذشت ، حتما باید 1 ساعت یا کمتر مانده به اذان مغرب به مسجد می رفتیم و زبان سفیدمان را به همدیگر نشان می دادیم و خوشحال از اینکه امروز را روزه ی کامل گرفته ایم و نه کله گنجشکی !
بزرگتر که شدیم بعد از نماز مغرب و با یک خرمای نذری در مسجد افطار می کردیم و سپس سر سفره ای که همه ی اهل خانواده دور آن جمع شده اند افطار می کردیم .
و اما امروز !!!!
امروز اگر چه دیگر خانم همسایه ما رابرای سحری بیدار نمی کند ولی با صدای تلفن یا با صدای تلویزیون و…الحمد لله اینقدر پیشرفت کرده که از خواب بیدار شده و سفره ی سحری را آماده می کنیم ، اگر چه هیچ کدام از اینها جای صدای خانم همسایه را نمی گیرد ولی سحر را از دست نمی دهیم و بیدار می شویم.
اصلا چرا خودمان مثل خانم همسایه نشویم و با تلفن زدن همسایه یا خواهر و برادرمان را بیدار نکنیم ؟
مگر قرار است همه اش افسوس بخوریم و بگوییم یادش بخیر ؟
خوب ماهم برای خودمان خدا بیامرزی می خواهیم .
قبل از افطار هم با شیرینی و شکلات و خرمایی و…به سمت مسجد می رویم تا به پاس قدردانی از بنای خیر آن قدیمی تر ها و خرمایی که افطار کردیم و به شوقش روانه مسجد می شدیم ، امروزهم باعث تشویق کودکانی باشیم که روزه اولی هستند و از مسجد خاطره ی خوب وزیبایی برایشان ترسیم کنیم ، درست مثل آن روزها
خواهش می کنم نگویید خرمای به این گرانی ، ….ثواب افطاری دادن خیلی بیشتر از قیمت خرما است ، تفاوتش از زمین است تا اسمان !!
امام صادق(ع) می فرمایند: کسی که مؤمنی را افطاری دهد، کفاره یک سال گناه او شمرده می شود؛ و کسی که دو مؤمن را افطاری دهد، بر خداوند است که او را وارد بهشت سازد. 1
پ ن: کارهای دیگه ای هم هست که می شود رمضانی مثل آن روزها داشته باشیم ولی به ذهن من نرسیده ، خوشحال میشم عنوان کنید.
1-وسائل الشیعه، ج 7، ص 101 و 102