#انس_با_صحیفه_سجادیه
#تولیدی
#به_قلم_خودم
پناه می برم به تو…
معبودا ! می خواهم با توسخن بگویم اما آنقدر از همه جا و همه چیز ذهتم انباشته شده که نمی دانم از کجا شروع کنم و چگونه باب سخن را بگشایم .
نمی دانم در این دنیای پست ، باید کدامین راه را بروم ، کدام راه نزدیکترین است برای رسیدن به خودت ؟
حیران و سرگردانم ، بارها از خود می پرسم چرا خلق شده ام و چرا باید دنیا را تحمل کنم ؟
پروردگارا ! زمانی که ما را آفریدی ، فرشتگان گفتند: آیا می خواهی موجودی را خلق کنی که در جهان فسق و فجور بپا کند و نا حق خون ریزی کند؟
و تو که داناترین و خالق هستی فرمودی : من چیزی می دانم که شما نمی دانید. این موجود جانشین من در روی زمین است .1
آری ! ما آفریده شدیم تا جانشین تو در زمین باشیم ! اما آیا هستیم ؟
جانشین تو ؟ خلیفه الله؟
آیا با کم صبری و کم تحملی ، زود از کوره در رفتن و عصبانی شدن ، غرق در دنیا و تعلقات بودن و همه چیز را برای خود خواستن ، می توان گفت که : من انسانم ، خلیفه الله
راستش را بخواهی ، اعتراف دارم به اینکه آنقدر گناهکارم که نمی توانم دعا کنم و از خودت بخواهم .
غبار غفلتم حتی کتابهایم را نیز احاطه کرده .سری به کتابهایم می زنم . کتاب صحیفه سجادیه ،.
دریایی از دعاها ! برای کسانی مثل من که بلد نیستند دعا کنند .
فراز 8 صحیفه سجادیه زبان دل من است ، در پناه بردن به خودت از هر اخلاق و کردار زشتی ، آنجا که حضرت می فرماید:بار خدایا به تو پناه می برم از حرص و تندى خشم و تسلّط حسد و سستى صبر و شکیبائى و کمى قناعت و بد خوئى و افراط (تجاوز از حدّ) خواهش نفس، و غلبه حمیّت.2
راستی امام سجاد(ع) چقدر زیبا و راحت ، حرف دل من را می زند ، معبودش را می خواند :
*اللَّهُمَّ إِنیِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَیَجَانِ الْحِرْصِ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ، وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ، وَ شَکَاسَةِ الْخُلُقِ، وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ، وَ مَلَکَةِ الْحَمِیَّۀ.
1: 30بقره
2-دعای8 فراز1
