روان شناسی دعا

دیل کارنگی می گوید: دعا کردن سه احتیاج اصلی روان شناسی را کـه همه کس اعم از مؤمن و مشرک در آن سهیم است، برآورده می کند:
الـف) در مـوقع دعا کردن چیزهایی را که باعث زحمت و ناراحتی مـا شده است بر زبان جاری می سازیم؛ دعا کردن همان عمل یادداشت کردن روی کاغذ را انجام می دهد.
ب)هنگام دعا کردن این احساس به ما دست می دهد که یک شریک غم پـیدا کرده ایم و تنها نیستیم. تمام پزشکان روان شناس تایید می کنند که وقتی ما گرفتار هیجان و غم های فشرده در سینه و تألم روحی هستیم، برای معالجه لازم است مشکلات و گرفتاری های خود را بـرای کسی بگوییم و به اصطلاح درد دل خود را خالی کنیم. وقتی که ما نمی توانیم به هیچ کس دیگر بگوییم، همیشه می توانیم خداوند را محرم اسرار خود قرار دهیم.
ج) دعا کردن انسان را وادار به کار می کند.


پی نوشت :
مشاوره زیر گنبد فیروزه ای (پاسخ به پرسش های فقهی در حوزه فراروان شناسی) ج2، سیدمحمدتقی علوی، ص150 ؛دیل کارنگی، آیین زندگی، ص193.