#اخلاقی_تربیتیویژگی
عذرتراش باش

امام على (علیه السلام): «اِقبَلْ عُذرَ أخیکَ ، وإن لَم یَکُن لَهُ عُذرٌ فَالتَمِسْ لَهُ عُذرا»
«عذر برادرت را بپذیر و اگر عذرى نداشت برایش عذرى بتراش»
روایات زیادی درباره تغافل و چشم پوشی و خود را به غفلت زدن داریم.
در برخی از روایات یک سوم عیش و خوشی زندگی به تغافل در ارتباط با نزدیکان و دوستان مؤمنان است نه با دشمنان.
امام باقر (علیه السلام) فرمودند : درستىِ وضع زندگى و معاشرت با مردم، پیمانه پُرى را مانَد که دو سوم آن توجّه و هوشیارى است و یک سومش نادیده گرفتن. عذر تراشیدن نوعی تغافل است.
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا
اینجا به عقیده من منظور دشمنان خدا نیست وگرنه جنگ با دشمن خدا که به دین خدا و مسلمانان تجاوز می کنند جهاد در راه خدا است. بله گاهی لازم است در برابر این دشمن «نرمش مقتدرانه» داشت نه مداهنه، مجامله، تسامح و تساملی که اصول و فرهنگ خود را بر باد دهیم.
اینجا منظور افرادی است که به دلیلی در روابط با ما خصومت و کینه ای به دل دارند است.
در واقع ظاهر این سازگاری و چشم پوشی کمک به دیگری است ولی
کینه به دل داشتن مانند نگه داشتن ذغال کف دست است تا هست می سوزاند
یا مانند این است که ما سمی را بخوریم منتظر باشیم دیگری را بیمار کند
هم باید کینه های خود را در مراسم آیینی دفن کنیم و هم کینه های دیگران رابه لطائف الحیل از قلبشان بزداییم تا آنها هم اذیت نشوند.
اگر قرار باشد در روابط دنبال فرد کاملا بی عیب بگردیم تنها می مانیم باید همکفو و همتای ما باشد
حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج
فکر معقول بفرما گل بی خار کجاست
زندگی هزار چرخ دارد اگر ما عیب تراشی و عیب یابی کنیم طرف مقابل حالت تدافعی و تهاجمی می گیرد و از ما عیب می گیرد یا برایمان عیب می تراشد و روابط کدر می شود
«وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلَا السَّیئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِی هِی أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَینَکَ وَبَینَهُ عَدَاوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِی حَمِیمٌ»
هرگز نیکی و بدی یکسان نیست. بدی را به شیوه نیکو دفع کن. ناگاه (خواهی دید) همان کس که میان تو و او دشمنی است گویی دوستی گرم و صمیمی است! [فصلت 34]
تغافل یک شیوه تربیتی است. تغافل همیشه مثبت نیست. اگر چشم پوشی سبب تأیید و تأکید انحراف و حق کشی شود این جا تغافل پسندیده نیست و باید با شیوه های قاطعانه و قانونی به حق خود برسیم مانند شکایت حضرت علی برای رسیدن به زره خویش.



پی نوشت:
سایت گفت و گوی دینی