#تولیدی
#به_قلم_خودم
#یادداشت_روز
گمشده ؟
انسان امروز از زندگی و دنیای امروز فقط دنبال آسایش است. تا مگر با آسایش که برای زندگی فراهم کرده آرامش پیدا کند .
طبق این دو دو تا کردن ها ، سبک زندگی اش انتخاب کرده و برنامه ریزی می کند:
برای مسافرت کردن جایی را انتخاب می کند که آسایش بیشتری داشته باشد و زحمتی متوجه خود یا خانواده اش نشودو بتواند لذت مادی کافی را فراهم کند . تصور کنید کسی که برای مسافرت یک برنامه زیارتی –تفریحی را برنامه ریزی می کند و کسی که یک برنامه صرفا تفریحی را برنامه ریزی کرده است تا فقط به او خوش بگذرد؟ یکی فقط تغذیه ی بدنی داشته و دیگری علاوه بر آن به روح و روانش نیز توجه داشته است .
برای همنشینی ورفاقت ، دوستی را انتخاب می کند که از آرامش وجودش ، آرام می شود و یا همنشین کسی است که سراسر وجودش توقع و اعتراض از زمین و زمان است و عقده های وجودش را از این وآن می خواهد و همه مردم را مقصر ناکامیابی هایش می داند.
برنامه زندگی اش را به گونه ای تنظیم می کند که در آن نماز جماعت ، دیدار از اقوام و خویشان ، دیدار از اموات وجود داشته باشد تا وجودش به نقطه ی آرامش برسد و یا نه در برنامه اش همه چیز هست الا خدا و صله رحم ، به همه سر می زند الا خدا یا نزدیکترین اقوام و خویشانش!
آری روح انسان مثل جسمش نیاز به تغذیه دارد .حضرت على(علیه السلام) به فرزندش امام حسن(علیه السلام) فرمودند: «أَحْىِ قَلْبَکَ بِالْمَوْعِظَةِ، وَأَمِتْهُ بِالزَّهادَةِ وَقَوّهِ بِالْیَقینِ، وَنَوِّرْهُ بِالْحِکْمَةِ، وَذَلِّلْهُ بِذِکْرِ الْمَوْتِ ؛ قلب را با موعظه و اندرز زنده کن و هواى نفست را با زهد و بى اعتنایى بمیران، دل را با یقین نیرومند ساز، و با حکمت و دانش نورانى نما، و با یاد مرگ رام کن1.
اگر به غذای روح توجهی نداشته باشیم و غذاهای ناسالم همچون ماهواره و فضاهای ناسالم اینترنتی را در لیست تغذیه اش قرار دهیم ویا روح را گرسنه رها کنیم واو را تشنه فضایل اخلاقی و ارتباط با خدا رها کنیم ، طغیان می کند و سر از ناکجا آباد در می آورد ، نا کجا آبادی که در آن همه چیز هست الا آرامش ، هر گونه آسایش هست الا یک ذره آرامش !!!
در روایات ما عوامل گوناگونى ذکر شده که باعث مى شود دل بمیرد. رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرموده است »أرْبَعٌ یُمِتْنَ القلبَ: الذّنبُ عَلَى الذَّنْبِ، وَکَثْرَةُ مُناقَشَةِ النِّساءِ ـ یَعنی مُحادَثَتَهُنَّ ـ ومُماراةُ الأحْمَقِ، تَقولُ وَیَقولُ وَلا یَرجِعُ إلى خیر، وَمُجالَسَةُ الْموْتى، فقیلَ لَهُ: یا رسولَ الله، وَمَا الْمَوْتى؟ قال: کُلُّ غَنِىٍّ مُتْرَف « ؛ چهار چیز دل را مى میراند: گناه روى گناه، هم سخن شدن زیاد با زنان، بگو مگو کردن با احمق (تو مى گویى و او مى گوید و هرگز به راه نمى آید) و همنشینى با مردگان عرض شد: اى رسول خدا منظور از مردگان چیست؟ فرمود: هر توانگر خوش گذران.2
و همان حضرت به اباذر فرمود: «إیّاکَ وَ کَثْرَةَ الضَّحِکِ، فَإنَّهُ یُمیتُ الْقَلْبَ بپرهیز از خندیدن زیاد، زیرا خنده زیاد قلب را مى میراند».3
آری باید حواسمان باشد گمگشته ی ما انسانها آرامش وجودمان هست نه رسیدن به آسایش و آسایش که امروز در خانواده ها وجود دارد آرامشی به دنیال ندارد و آرامش هر کسی فقط و فقط در سایه رشد وتقویت فضایل اخلاقی و ارتباط همیشگی با خداوند است که گمشده ی هر انسانی است و در هر چیزی دنبال خدا می گردد.

1- نهج البلاغه، نامه 31، وصیت امام على(علیه السلام) به امام حسن(علیه السلام
2-خصال باب الاربعه.
3-معانى الاخبار، ص 335.

#تولیدی
#به_قلم_خودم
جوانی و مباهات
اگر در دوران جوانی ، در تنهایی ها و غم وغصه زندگیت ، فقط خدا را صدا زدی و آرامش را تنها و تنها از وجودش التماس کردی ، در میانسالی پدربزرگ یا مادر بزرگ باشی ، می توانی تکیه گاه میوه های زندگیت باشی و آغوشی برای خالی شدن از هر آنچه که فرزندانت را می آزرد.
اگر در جوانی ، مسیر زندگیت را مشخص کردی ، مسیری که در آن ، حرکت از توست ، حرکت برای تجربه کردن و یاد گرفتن وبرکت را فقط از آن بالایی تمنا کردی ، آستین های همت را بالا زدی و با هر تلنگری ، خودت را نباختی و فقط توکل کردی ، کارت درست می شود ، آنقدر درست که خداوند دیگران را مامور به خدمت به تو می کند.
آری هر آنچه در جوانی اندوخته کنی ، اکنون درو می کنی
جوانی که تا زمانی که به جوانی اش غره نشده و از چهره اش تواضع و فروتنی می بارد ، می تواند در پیش خداوند متعال ، سر تعظیم فرو آورد و اطاعت خداوند را بکند و خداوند چقدر این لحظه را دوست دارد و با آن به فرشتگانش مباهات می کند !
چرا مباهات نکند ! جوانی که مسلح و مغرور به قدرت و انرژی و های و هوی جوانی است اکنون در مقابل خداوند بی سلاح است و تسلیم شده است .تا آنجا که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
به راستى که خداوند متعال به جوان عبادت پیشه بر فرشتگان مى بالد و مى فرماید:
به بنده ام بنگرید! به خاطر من از خواهش نفسش دست کشیده است.

#تولیدی #به_قلم_خودم

#من_هم_سپاهی_ام
عدو شود سبب خیر!
آری دشمن انسان ، گاهی می تواند به انسان خیر برساند. درست آنجایی که حمله ها و هدف ها همگی تو را نشانه می گیرند و عده ای آگاهانه یا نا آگاهانه ، تلاش می کنند وجودت را کالعدم بدانند و خدمات تو را نادیده بگیرند.
سالهاست این توهین ها وتحقیر ها راتحمل کرده ای ! از تمام این نادیده شدن ها ، با صبوری گذشتی و فقط خون دل خوردی!
و اما امروز
امروز….. هم رسماً بعنوان یک تروریست در کل جهان معرفی می شوی!
چقدر خوب شد که تو را تروریست معرفی کردند ، هنوز اندکی از این مدال افتخار تروریستی بر دوشت نگذشته بود که مثل انفجار یک بمب ، همه جا روشن شد و در این روشنایی ، حماسه سازی ها وایثار تویی که بازوان این انقلاب و نظام هستی و درعین گمنامی به ایثار و حماسه های بزرگ دست زده ای و شهدای بزرگواری را تقدیم انقلاب اسلامی و ملت تقدیم نموده و علمدار امنیت و آرامش و آسایش هستی! یکی یکی جلو دیدگان ملت ، رژه رفتند، درست مثل رژه ای که در اهواز بود و شهادت پر افتخار وشیرین چندین تن از سربازانت !
آری عدو شود سبب خیر گر خدا خواهد!
آری خدا خواست تا دشمن ، دشمنی اش را آشکار کند و مثل خیلی ها از پشت خنجر نزند تا آن وقت سینه چاک ها ، قد علم کنند و در گوش عالم فریاد بزنند : اگر اینان تروریست هستند پس #من_هم_سپاهی ام .

#به_قلم_خودم
#تولیدی
#کوثرنتیم
هنوز چند ترم از طلبگی ام نگذشته بود که با کوثرنت آشنا شدم .شبکه ای مخصوص خواهران طلبه سراسر کشور .خواهرانی که همه جزء سربازان امام زمان(عج) هستند و افتخار سربازی نصیبشان شده ، سلاحشان قلم ها یی است که می نویسد از هر آنچه که باید بنویسد و وظیفه اوست که بنویسد!
پس دست به قلم شدم .
اوایل مطالب زیبا و دلنشین از اینترنت و کانالهای مختلف کپی می کردم و در شبکه منتشر می کردم و اما کم کم قلم زیبای خیلی از دوستان ، مرا به ذوق می آورد و دوست داشتم فقط بنویسم ، دوست داشتم هر روز مطلب بنویسم و نظر دیگران را هم بدانم ، تا آنجا که برای نظر خواهی ، پشتیبان کوثرنت را نیز منشن می کردم و نظرش را جویا می شدم که بالاخره به من تذکر دادند: خواهر عزیز ، پشتیبان کوثر نت فقط باید برای موارد ضروری منشن شود نه برای هر مطلبی!!!
خودم خجالت کشیدم .
اوایل هر مطلبی که می نوشتم را به همسرم نشان می دادم و نظرش را جویا می شدم و بنده خدا هم چون مرا از ذوق نیندازد مجبور بود تا آخرش بخواند.
یکبار مطلبی نوشتم که همسرم گفت : هر مطلبی که به ذهنت خطور می کند ننویس !.
اولش ناراحت شدم اما بعد که دوباره مطلبم را خواندم ، دیدم راست می گفت ، آخر این چه مطلبی است و بعد حذفش کردم.
یادم نمی رود یکبار ، طلبه ای عکس دختر3 یا 4 ساله اش را، در حالی که در آشپزخانه کمکش می کرد باشتراک گذاشته بود وبعد نظرات متعدد دوستان عزیز کوثرنتی :” خواهر عزیزم چرا دخترت حجاب ندارد و بچه را باید از کودکی چادر سرش کردو….خیلی ناراحت شدم و مطلب تیرباران کوثرنتی را نوشتم که مطلبم جزء پیشنهادات شبکه شد.
برای اولین بار که مطلبم جزء مطالب منتخب کوثر بلاگ شد و با سرچ اینترنت قابل مشاهده بود ، کلی ذوق کردم و هرجایی می رفتم ، از آنها می خواستم که این مطلب را جستجو کنند و مشاهده کنند.
خیلی وقتها خواندن مطالب تولیدی دوستان ، جرقه ای می شود برای نوشتن #به_قلم_خودم، #تولیدی و #یادداشت_روزانه ام
دلنوشته ها و خاطراتشان برایم شیرین و جذاب بود با بعضی ها دوست شده بودم که اگر چند روز هیچ پستی از ایشان نمیدیدم از احوالشان جویا میشدم. با خنده هایشان می خندیدم و در ناراحتی هایشان ناراحت !
با شبکه کوثرنت بود که فهمیدم می توانم بنویسم و می توانم قلم دلنشین و تاثیر گذار داشته باشم فقط باید درک و فهمم را از مسائل پیرامون بالا ببرم چرا که هر اندازه فهمم بالاتر برود مطلبم تاثیر گذارتر می شود و حق مطلب خوب ادا می شود.
از زحمات تمام مسئولین شبکه کوثر نت ، متشکر و سپاسگذارم که با ایجاد این شبکه ، گمگشته ی وجود مرا ، با دستان خودم ، به من شناساندند تا آرامشی نسبی برقلبم برقرارشود که شاید با قلمم بتوانم ذره ای از وظایف #طلبگی ام را انجام بدهم .

#تولیدی
#به_قلم_خودم
#یادداشت_روز

#سیل همدلی
از ابراز تاسف تا همدلی  !
با قیافه ای حق به جانب ، رو به همسرش کرد و گفت : امسال عید که هیچ جا نرفتیم ، حداقل بیا الان که هوا بهاری است ، همین پنج شنبه راه بیفتیم و تا فردا شب نشده برگردیم و حال و هوایی عوض کنیم .
نگاه عاقل اندر سفیه همسرش ، او را به تعجب وا داشت ” مگر چی گفتم که اینجور نگاهم میکنی”
“آخر خانم عزیز در این شرایط که مردم همه سیل زده و داغدار هستند ، شما هوس مسافرت کردی ! خوب است هرروز تلویزیون را رصد میکنی و غصه میخوری و ابراز تاسف می کنی ! ابراز تاسف کردن که فایده ای ندارد و غمی از دوش آن بندگان خدا برنمی دارد “.
این بار قیافه اش را درهم کشید و گفت : چه ربطی دارد این یک روز مسافرت ما ؟ چرا همه چیز را باهم قاطی می کنی؟ مگر چقدر هزینه اش می شود که اینجور برخورد میکنی؟
” خانم جان ، هزینه اش هر چقدر که بشود کمتر از 100تومن نیست ، میدانی همین 100 تومن چقدر میتواند گره گشا باشد برای کسی که تمام داراییش را سیل برده است ؟ تصور کن خانه ای که تا سقف سیل آمده باشد کدام وسایلش می تواند قابل استفاده باشد ؟ روستاهایی که سیل زده هستند یعنی وسایل مورد نیاز و ضروری که اهالی محل نیاز دارند طعمه سیل شده و مغازه ها همه خالی شده است !!!!
به خودش آمد ، همسرش راست می گفت ، عمق ماجرا را او خوب فهمیده بود.
از پاسخ همسرش اصلا ناراحت نشد ، فهمید حالا که غصه ی زندگی خیلی ها را می داند باید کاری کند ، چون می داند که هر خانواده ای به چه وسایلی نیاز دارد ؛ به تمام وسایل زندگی خودش که شاید در نگاه اول خیلی کوچک باشد اما ضروری وحیاتی است ، از صابون و مسواک و دستمال کاغذی گرفته تا پتو و تشک و لحاف !!
حالا خودش شده است ستاد جمع آوری کمک های همسایه ها برای هموطنان سیل زده اش!
پاسخ همسرش تلنگری بود به او و همه کسانی که فقط دنبال تماشای صحنه های سیل زده ها هستند و فقط ابراز تاسف می کنند!
آنقدر وسایل غیر ضروری در منازل تلمبار شده که امروز نیاز ضروری چندین خانوار است و اما هر سال فقط گرد وخاکش را پاک می کنیم و دریغ از اینکه به ذهنمان خطور کند که این همین الان مورد نیاز خانواده ای است که هیچ ندارد .