#تولیدی
#به_قلم_خودم
#یادداشت_روز
سحر شده خواب نمانید!
یادش بخیر ، آن وقتها ، آن قدیم ها ، اگر دیر برای سحری بیدار می شدیم ، آنقدر بهانه گیری می کردیم و یک قلپ از چایی داغ را می خوردیم ودر حالی که کاممان سوخته بود می گفتیم : چایی به این سردی ؟ چرا الان منو بیدار کردین ؟ و مادر با لبخندی آراممان می کرد و می گفت : اگر زودتر بیدارتان کنم با همدیگر دعوا می کنید و ما قول می دادیم که دعوایمان نشود و دوباره روز از نو ! باز نوبت یکی دیگر از خواهر و برادر ها بود و اینبار مادر یواشکی ما را زودتر بیدار می کرد و ما آنقدر خوشحال می شدیم که در پوستمان نمی گنجیدیم واما باز بهانه گیری یکی دیگرهمانا و سوختن کامش با چایی یا غذای باصطلاح سرد همان !!!!
خدا رحمت کند زن همسایه را که سحرها با صدای او بیدار می شدیم : “سحر شده ، خواب نمانید”
آن قدیم ها که شاید 10 سال بیشتر نیست و مثل برق و باد گذشت ، حتما باید 1 ساعت یا کمتر مانده به اذان مغرب به مسجد می رفتیم و زبان سفیدمان را به همدیگر نشان می دادیم و خوشحال از اینکه امروز را روزه ی کامل گرفته ایم و نه کله گنجشکی !
بزرگتر که شدیم بعد از نماز مغرب و با یک خرمای نذری در مسجد افطار می کردیم و سپس سر سفره ای که همه ی اهل خانواده دور آن جمع شده اند افطار می کردیم .
و اما امروز !!!!
امروز اگر چه دیگر خانم همسایه ما رابرای سحری بیدار نمی کند ولی با صدای تلفن یا با صدای تلویزیون و…الحمد لله اینقدر پیشرفت کرده که از خواب بیدار شده و سفره ی سحری را آماده می کنیم ، اگر چه هیچ کدام از اینها جای صدای خانم همسایه را نمی گیرد ولی سحر را از دست نمی دهیم و بیدار می شویم.
اصلا چرا خودمان مثل خانم همسایه نشویم و با تلفن زدن همسایه یا خواهر و برادرمان را بیدار نکنیم ؟
مگر قرار است همه اش افسوس بخوریم و بگوییم یادش بخیر ؟
خوب ماهم برای خودمان خدا بیامرزی می خواهیم .
قبل از افطار هم با شیرینی و شکلات و خرمایی و…به سمت مسجد می رویم تا به پاس قدردانی از بنای خیر آن قدیمی تر ها و خرمایی که افطار کردیم و به شوقش روانه مسجد می شدیم ، امروزهم باعث تشویق کودکانی باشیم که روزه اولی هستند و از مسجد خاطره ی خوب وزیبایی برایشان ترسیم کنیم ، درست مثل آن روزها
خواهش می کنم نگویید خرمای به این گرانی ، ….ثواب افطاری دادن خیلی بیشتر از قیمت خرما است ، تفاوتش از زمین است تا اسمان !!
امام صادق(ع) می فرمایند: کسی که مؤمنی را افطاری دهد، کفاره یک سال گناه او شمرده می شود؛ و کسی که دو مؤمن را افطاری دهد، بر خداوند است که او را وارد بهشت سازد. 1
پ ن: کارهای دیگه ای هم هست که می شود رمضانی مثل آن روزها داشته باشیم ولی به ذهن من نرسیده ، خوشحال میشم عنوان کنید.
1-وسائل الشیعه، ج 7، ص 101 و 102

#امام_زمان
انتظار کافی نیست ‼ ‼
برای آمدنت انتظار کافی نیست
دعا و اشک و دل بی‌قرار کافی نیست
چنین که یخ زده ایمان من، اگر هر روز
هزار بار ببارد بهار کافی نیست
تمام هر چه شراب است غیر چشمانت
برای مستی چشم خمار کافی نیست
به جرم عشق تو بگذار آتشم بزنند
برای کشتن حلاج، دار کافی نیست
خودت دعا بکن ای نازنین که برگردی
دعای این همه شب‌زنده‌دار کافی نیست!

ابوالفضل نظری

#تولیدی
#به_قلم_خودم
#یادداشت_روز
بهانه گیری!!!
چند روز از تولدت گذشته و من بیشتر دلتنگت شده است .
راستش را بگویم جشن تولدت که می شود دلم بیشتر بهانه ات را می گیرد مثل کودکی که پدر و مادرش را از دست داده و بهانه گیری می کند.
برای آرام کردن خودم دست به کار باید بشوم ، دوست دارم نماهنگی ، کلیپی و… از تو بگوید و ساز دل من باشد تا عقده های ندیدنت را باز کنم و سبک شوم ، اما….
هیچ کدامشان آرامم نمی کند ، بهانه گیرتر شده ام ، اینبار مثل کودکی که پدرش او را در کوچه ای رها کرده و گمان می کند که پدرش او را از یاد برده و یادش رفته او را به خانه ببرد.
از خودت می خواهم که آرامم کنی ، می خواهم با تو حرف بزنم :
“اَلسَّلامُ عَلَیکَ حینَ تُصبِحُ وَ تُمسی": سلام بر توآن هنگام که روز را آغاز می‌کنی و آن گاه که روز را پشت سر می‌‌گذاری
“اَلسَّلامُ عَلَیکَ حینَ تَرکَعُ وَ تَسجُد"َ: سلام بر تو؛ آن گاه که رکوع و سجود می‌آوری
“اَلسَّلامُ عَلَیکَ حینَ تَحمَدُ وَ تَستَغفِر": سلام بر تو؛ آن گاه که (خدا را) می‌ستایی و آمرزش می‌خواهی،
“اَلسَّلامُ عَلَیکَ حینَ تُصَلّی وَ تَقنُت” : سلام بر تو؛ آن گاه که نماز می‌گزاری و قنوت می‌خوانی

#تولیدی
#به_قلم_خودم
#یادداشت_روز
گمشده ؟
انسان امروز از زندگی و دنیای امروز فقط دنبال آسایش است. تا مگر با آسایش که برای زندگی فراهم کرده آرامش پیدا کند .
طبق این دو دو تا کردن ها ، سبک زندگی اش انتخاب کرده و برنامه ریزی می کند:
برای مسافرت کردن جایی را انتخاب می کند که آسایش بیشتری داشته باشد و زحمتی متوجه خود یا خانواده اش نشودو بتواند لذت مادی کافی را فراهم کند . تصور کنید کسی که برای مسافرت یک برنامه زیارتی –تفریحی را برنامه ریزی می کند و کسی که یک برنامه صرفا تفریحی را برنامه ریزی کرده است تا فقط به او خوش بگذرد؟ یکی فقط تغذیه ی بدنی داشته و دیگری علاوه بر آن به روح و روانش نیز توجه داشته است .
برای همنشینی ورفاقت ، دوستی را انتخاب می کند که از آرامش وجودش ، آرام می شود و یا همنشین کسی است که سراسر وجودش توقع و اعتراض از زمین و زمان است و عقده های وجودش را از این وآن می خواهد و همه مردم را مقصر ناکامیابی هایش می داند.
برنامه زندگی اش را به گونه ای تنظیم می کند که در آن نماز جماعت ، دیدار از اقوام و خویشان ، دیدار از اموات وجود داشته باشد تا وجودش به نقطه ی آرامش برسد و یا نه در برنامه اش همه چیز هست الا خدا و صله رحم ، به همه سر می زند الا خدا یا نزدیکترین اقوام و خویشانش!
آری روح انسان مثل جسمش نیاز به تغذیه دارد .حضرت على(علیه السلام) به فرزندش امام حسن(علیه السلام) فرمودند: «أَحْىِ قَلْبَکَ بِالْمَوْعِظَةِ، وَأَمِتْهُ بِالزَّهادَةِ وَقَوّهِ بِالْیَقینِ، وَنَوِّرْهُ بِالْحِکْمَةِ، وَذَلِّلْهُ بِذِکْرِ الْمَوْتِ ؛ قلب را با موعظه و اندرز زنده کن و هواى نفست را با زهد و بى اعتنایى بمیران، دل را با یقین نیرومند ساز، و با حکمت و دانش نورانى نما، و با یاد مرگ رام کن1.
اگر به غذای روح توجهی نداشته باشیم و غذاهای ناسالم همچون ماهواره و فضاهای ناسالم اینترنتی را در لیست تغذیه اش قرار دهیم ویا روح را گرسنه رها کنیم واو را تشنه فضایل اخلاقی و ارتباط با خدا رها کنیم ، طغیان می کند و سر از ناکجا آباد در می آورد ، نا کجا آبادی که در آن همه چیز هست الا آرامش ، هر گونه آسایش هست الا یک ذره آرامش !!!
در روایات ما عوامل گوناگونى ذکر شده که باعث مى شود دل بمیرد. رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرموده است »أرْبَعٌ یُمِتْنَ القلبَ: الذّنبُ عَلَى الذَّنْبِ، وَکَثْرَةُ مُناقَشَةِ النِّساءِ ـ یَعنی مُحادَثَتَهُنَّ ـ ومُماراةُ الأحْمَقِ، تَقولُ وَیَقولُ وَلا یَرجِعُ إلى خیر، وَمُجالَسَةُ الْموْتى، فقیلَ لَهُ: یا رسولَ الله، وَمَا الْمَوْتى؟ قال: کُلُّ غَنِىٍّ مُتْرَف « ؛ چهار چیز دل را مى میراند: گناه روى گناه، هم سخن شدن زیاد با زنان، بگو مگو کردن با احمق (تو مى گویى و او مى گوید و هرگز به راه نمى آید) و همنشینى با مردگان عرض شد: اى رسول خدا منظور از مردگان چیست؟ فرمود: هر توانگر خوش گذران.2
و همان حضرت به اباذر فرمود: «إیّاکَ وَ کَثْرَةَ الضَّحِکِ، فَإنَّهُ یُمیتُ الْقَلْبَ بپرهیز از خندیدن زیاد، زیرا خنده زیاد قلب را مى میراند».3
آری باید حواسمان باشد گمگشته ی ما انسانها آرامش وجودمان هست نه رسیدن به آسایش و آسایش که امروز در خانواده ها وجود دارد آرامشی به دنیال ندارد و آرامش هر کسی فقط و فقط در سایه رشد وتقویت فضایل اخلاقی و ارتباط همیشگی با خداوند است که گمشده ی هر انسانی است و در هر چیزی دنبال خدا می گردد.

1- نهج البلاغه، نامه 31، وصیت امام على(علیه السلام) به امام حسن(علیه السلام
2-خصال باب الاربعه.
3-معانى الاخبار، ص 335.

#تولیدی
#به_قلم_خودم
جوانی و مباهات
اگر در دوران جوانی ، در تنهایی ها و غم وغصه زندگیت ، فقط خدا را صدا زدی و آرامش را تنها و تنها از وجودش التماس کردی ، در میانسالی پدربزرگ یا مادر بزرگ باشی ، می توانی تکیه گاه میوه های زندگیت باشی و آغوشی برای خالی شدن از هر آنچه که فرزندانت را می آزرد.
اگر در جوانی ، مسیر زندگیت را مشخص کردی ، مسیری که در آن ، حرکت از توست ، حرکت برای تجربه کردن و یاد گرفتن وبرکت را فقط از آن بالایی تمنا کردی ، آستین های همت را بالا زدی و با هر تلنگری ، خودت را نباختی و فقط توکل کردی ، کارت درست می شود ، آنقدر درست که خداوند دیگران را مامور به خدمت به تو می کند.
آری هر آنچه در جوانی اندوخته کنی ، اکنون درو می کنی
جوانی که تا زمانی که به جوانی اش غره نشده و از چهره اش تواضع و فروتنی می بارد ، می تواند در پیش خداوند متعال ، سر تعظیم فرو آورد و اطاعت خداوند را بکند و خداوند چقدر این لحظه را دوست دارد و با آن به فرشتگانش مباهات می کند !
چرا مباهات نکند ! جوانی که مسلح و مغرور به قدرت و انرژی و های و هوی جوانی است اکنون در مقابل خداوند بی سلاح است و تسلیم شده است .تا آنجا که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
به راستى که خداوند متعال به جوان عبادت پیشه بر فرشتگان مى بالد و مى فرماید:
به بنده ام بنگرید! به خاطر من از خواهش نفسش دست کشیده است.